ولايت فقيه در حكومت اسلام - حسينى طهرانى، سيد محمد حسين

نام کتاب : ولايت فقيه در حكومت اسلام نویسنده : حسينى طهرانى، سيد محمد حسين جلد : 4 صفحه : 242

جلد چهارم‌	1
درس سى و هفتم: عدم جواز جهاد در ركاب إمام جائر	3
توبيخ عبّاد بصرى حضرت سجّاد عليه السّلام را بر ترك جهاد، و بجا آوردن حجّ‌	4
پاسخ و استدلال روشن حضرت بگفتار او از دنباله همان آيهَ مورد استشهاد	6
خبر «تحف العقول» در حرمت خون ريزى از كفّار در دار تقيّه و حكومت جائر	8
خبر سمندرى در لزوم جهاد در جائى كه هر فرد مسلمان بتواند به ذمّه و عهد خود وفا نمايد	10
خبر عبد الملك در اينكه: جهاد حاكمان وقت اگر خير بود در آن از حضرت سبقت نمى‌گرفتند	11
أدلّه عامّه ولايت فقيه براى ايجاب جهاد در زمان غيبت قائم و استوار است‌	14
رسول خدا از شيهه اسب مجاهد حظّ مى‌برند	16
مجاهدين فى سبيل الله در روز قيامت بر منبرهائى از نور بر فراز أهل موقف‌اند	17
درس سى و هشتم: وجوب جهاد، تحت ولايت فقيه إلهى از خود گذشته و به خدا پيوسته‌	23
ردّ أدلّه قائلين به عدم جواز حكومت إسلام و جهاد و جمعه و إجراء حدود در زمان غيبت‌	26
بطلان گفتار كسانى كه إقدام بر إصلاح جامعه را موجب تأخير در ظهور مى‌دانند	27
إطلاق و تشديد آيات قرآن در لزوم قيام به حقّ و گسترش قسط در جامعه‌	27
مَنْ رَأَى سُلْطَانًا جَائِرًا مُسْتَحِلًّا لِحُرُمِ اللَهِ ...	30
پاسخ از ظهور رواياتى كه هر گونه قيام را قبل از ظهور حضرت قائم محكوم مى‌كند	31
بحث از قيام زيد بن علىّ بن الحسين و نهى إمام از آن‌	33
قيام محمّد و إبراهيم فرزندان عبد الله محض نادرست بود	36
أسامى أئمّه إثنى عشر در «صحيفه فاطمه» عليها السّلام‌	37
درس سى و نهم: قيام زيد و يحيى بر خلاف قيام محمّد و إبراهيم، به عنوان مهدويّت نبود	41
عدم تحمّل زيد سبّ و شتم هشام را، و قيام وى در كوفه‌	44
شدّت تأثّر حضرت صادق عليه السّلام از شهادت عمويشان زيد	45
عدم مقايسه قيام زيد النّار با قيام حضرت زيد در حضور مأمون‌	47
حضرت زيد از علماء آل محمّد، و در ولايت و عصمت تالى تلو معصوم بود	48
نهى حضرت صادق عليه السّلام از قيام زيد، نهى إلزامى نبود	53
ما خَرَجَ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ إلَى قِيَامِ قَآئِمِنَا أَحَدٌ ...	55
مصبّ گفتار حضرت صادق در روايت «صحيفه» قيامى است كه در مقابل إمام باشد	58
كيفيّت ظهور «صحيفه» و مقايسه آن با «صحيفه» موجوده در نزد حضرت صادق‌	60
سفارش حضرت يحيى به متوكّل در مورد «صحيفه»	61
درس چهلم: صحيفه سجاديه و مفاد: فلعمرى ما الامام الا الحاكم بالكتاب ...	63
إرسال يحيى بن زيد «صحيفه» را به مدينه براى محمّد و إبراهيم‌	65
گوينده «حَدَّثَنَا» يكى از هفت نفرند، كه هر يك داراى مقام عالى در علم و فقه و تقوى و ورع مى‌باشند	71
گفتار حاج آقا بزرگ طهرانى در مورد قائل «حَدَّثَنَا»	72
كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَآئِمِ فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ ...	74
اللَهُمَّ إنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنِ الَّذِى كَانَ مِنَّا مُنَافَسَةً فِى سُلْطَانٍ‌	76
فَلَعَمْرِى مَا الإمَامُ إلَّا الْحَاكِمُ بِالْكِتَابِ ...	78
درس چهل و يكم: در روايات نيز متشابهات به محكمات، و ظواهر به نصوص بر مى‌گردد	81
إطلاق روايات حرمت قيام را بايد به زمان عدم إمكان اختصاص داد	83
آيات وجوب هجرت و دفع ظلم و عدم تمكين از ظالمان‌	85
مَنْ قُتِلَ دُونَ مَظْلَمَتِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ	89
سزاوار است حاكم قبل از إصلاح مردم به إصلاح خود پردازد	91
فقيه حاكم شرع بايد پيوسته نامه أمير المؤمنين عليه السّلام را مطالعه، و طبق آن رفتار كند	93
. فقيه حاكم شرع بايد حوائج مردم را در همان روز مراجعه برآورد	95
فقيه حاكم شرع بايد نفيس‌ترين أوقات را براى عبادت خود قرار دهد	95
فقيه حاكم شرع بايد با ذكر معاد پيوسته جلوى حدّت و شدّت نفس خود را بگيرد	98
درس چهل و دوّم: حقوق والى بر رعيّت و حقوق رعيّت بر والى‌	101
مفاد: وَ لَوْ كَانَ لِاحَدٍ أَنْ يَجْرِىَ لَهُ وَ لَا يَجْرِىَ عَلَيْهِ‌	103
عظيم‌ترين حقوق واجبه، حقّ والى بر رعيّت، و حقّ رعيّت بر والى است‌	107
در صورت مراعات حقوق والى و رعيّت مناهج دين استوار مى‌شود	107
بندگان خدا بايد به مقدار جهد و كوشششان در إقامه حقّ فيما بين خود، تعاون كنند	110
پاسخ حضرت به كسى كه برخاست و بعد از شكر و سپاس طويل، إطاعت خود را بيان كرد	112
زشت‌ترين حالات واليان، محبّت فخر و تمجيد نزد مردم است‌	113
از من از گفتار حقّ و از مشورت عدل دريغ نكنيد	117
درس چهل و سوّم: بزرگترين آفت والى، خويشتن نگرى است‌	119
گفتار زيد بن علىّ نزد هشام به مثابهِ گفتار جدّش أمير المؤمنين عليه السّلام است‌	122
روايات و نصايح متقنه در مذّمت حبّ جاه و خودپسندى و مدح مردم‌	124
سخيف‌ترين حالات والى اين است كه دوست داشته باشد مردم او را مدح كنند	125
هميشه رعايا مشحون عواطف ولات و حكّام هستند	131
إحضار عُمر، عَمرو بن عاص و پسر او را به شكايت جوان مصرى‌	133
انتقاد از كيفيّت عدالت عمر از جهات مختلفه‌	135
جمله: وَلَدَتْهُمْ أَحْرَارًا در أصل از أمير المؤمنين است‌	138
درس چهل و چهارم: حقّ رعيّت بر والى بسط عدالت است؛ و حقّ والى بر رعيّت سمع و طاعت‌	141
يكى از عوامل فساد، رخنه أقرباء و خاصّان والى است در ولايت او	141
داستان مرد كوفى و شكايت او نزد مأمون از جور و ستم والى كوفه‌	144
عُمر مى‌گويد: چون او در روز احد گريخته است، پسرش حقّ جائزه ندارد	147
أمير المؤمنين عليه السّلام، ميزان حقّ را به إعْطآءُ كُلِّ ذى حَقٍّ حَقَّهُ مى‌داند	149
نوشتار بر هشت گوشه قبر أرسطو: ... الْعَدْلُ الْفَةٌ بِها صَلاحُ الْعالَمِ‌	151
خطبه «نهج البلاغة» در سه حقّ والى بر رعيّت و رعيّت بر والى‌	153
أوّلين حقّ والى بر رعيّت حقّ فرمانبردارى است‌	155
مفاد: إِذَا دُعُوا إِلَى اللَهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ، سمع و طاعت را مطلقاً مى‌رساند	155
مفاد:	157
درس چهل و پنجم: أوامر والى در صورت معصيت و علم به خلاف، حجّت نيست‌	163
حكم حاكم قطعى نيست، و احتمال خطا در آن مى‌رود	165
حكم حاكم طريق است براى حقّ، موضوعيّت ندارد	165
در صورت يقين بر خلاف، حكم حاكم مقبول نيست‌	168
عمل بر طبق حكم قاضى واجب است و لو كشف خلاف شود	170
لَا طَاعَةَ لِمَنْ عَصَى اللَهَ؛ لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِى مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ‌	173
لَا طَاعَةَ فِى مَعْصِيَةٍ، إنَّمَا الطَّاعَةُ فِى الْمَعْرُوفِ‌	174
روايات عامّه در وجوب إطاعت از واليان جائر	175
بنا بر رأى عامّه، فسق حاكم موجب خلع او از ولايت نمى‌شود	177
درس چهل و ششم: شيعه حاكم را در حكم خود جائز الخطا مى‌داند؛ و عامّه لازم الإجراء	183
استفاده سه محكمه: بدوى، استيناف، و تمييز از نامه حضرت با مالك أشتر	184
عامّه، واليان جائر و ظالم را أُولو الامر و لازم الاتّباع مى‌دانند	186
روايات «الغدير» درباره وجوب تسليم در برابر واليان ظالم به عقيده عامّه‌	187
متكلّمين عامّه، متصدّيان و مباشران ظلم را از ناحيه حكّام جائر معذور مى‌دارند	191
كلام مرحوم أمينى، در عواقب التزام به معذوريّت حكّام جائر	193
دفاع شمر بن ذى الجوشن از عمل خود به اتّكاء روايات عامّه و وجوب إطاعت واليان‌	194
حقّ دوّم والى بر رعيّت، حقّ نُصح است‌	197
حقّ سوّم والى بر رعيّت، تعاون است‌	199
درس چهل و هفتم: حقّ آزادى در مرام، مراقبت در صحّت بدن و نفس رعيّت بر عهده والى است‌	201
خطبه رسول أكرم صلّى الله عليه و آله در عرفات در حجّة الوداع‌	203
دلالت خطبه بر وجوب حفظ جان و مال مسلمين و منع از ربا	204
خطبه رسول أكرم صلّى الله عليه و آله در سرزمين منى پس از عرفات‌	207
هدر دادن خونهاى جاهلى و رباهاى مأخوذه در زمان جاهليّت‌	210
لَا يَحِلُّ دَمُ امْرِىً مُسْلِمٍ إلَّا بِإحْدَى ثَلَاثٍ‌	213
حفظ جان، مال، عرض، و ناموس مسلمان بر عهده والى است‌	214
روايت وارده از أمير المؤمنين عليه السّلام در لزوم رسيدگى والى به رعيّت قبل از بروز فقر	217
وصيّت أمير المؤمنين عليه السّلام: وَ أَكْرِمْ نَفْسَكَ عَنْ كُلِّ دَنِيَّةٍ وَ إنْ سَاقَتْكَ إلَى الرَّغَآئِبِ‌	219
درس چهل و هشتم: تعزير و شكنجه براى إقرار متّهم ممنوع؛ و إقرار پس از تعذيب سنديّت ندارد	223
كلام أفرادى كه مى‌گويند بقاء إسلام متوقّف است بر شكنجه متّهم بدون ثبوت جرم، غلط است‌	225
حكومت أمير المؤمنين عليه السّلام نمى‌تواند روى پايه مصالح سياسى بدون حقّ قرار گيرد	226
حضرت به خوارج، آزادى در عقيده دادند	229
نبرد با خوارج در شرائط تعدّى و خونريزى آنان تحقّق يافت‌	230
أهل ذمّه، يهود و نصارى و مجوس در پناه إسلام، در عقيده و مذهب آزادند	232
لَا إِكْرَاهَ فِى الدِّينِ راجع به عقيده است، نه پذيرش إسلام در ظاهر أمر	233
سوّمين حقّ رعيّت بر ولات، مراقبت در بهداشت بدنى و روحى است‌	237
در إسلام محكمه شخصى براى بعضى أفراد نيست، همه در تحت قانون تساوى دارند	238
داستان سوادة بن قيس شاهد ديگرى است بر اين مطالب‌	240

نام کتاب : ولايت فقيه در حكومت اسلام نویسنده : حسينى طهرانى، سيد محمد حسين جلد : 4 صفحه : 242

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست