اكنون عزيزا! مطالعه احوال نفس خود كن و از مبادى و ثمرات احوال نفس، خود را تمييز ده؛ ببين ما جزء كدام طايفه هستيم؟
.
ا بزرگى خدا و عظمت رحمت و سعه مغفرت و بسط بساط عفو و غفران، ما را به آن ذات مقدّس اميدوار نموده، يا به غرور شيطانى گرفتار شديم، و از حق و صفات جمال و جلال او غافليم، و سهل انگارى در امور آخرت ما را مبتلا نموده؟
احترام عظيم و منعم، و احترام محضر هر كس، فطرى انسان است. ارباب دنيا، كه از صاحبان نعيم دنيا يا صاحبان قدرت و عظمت دنيايى، در محضر آنها احترام كنند؛ چون تشخيص داد [ه ا] ند كه آنها عظيم و منعمند. پس فطرت محجوبه، آنها را دعوت به احترام نموده.
تو اگر از عظمت حق و سعه رحمت و بسط نعمت و مغفرت و تعميم عفو و غفران حق در قلبت جلوهاى حاصل است، فطرت مخموره تو را دعوت به احترام
(اصول كافي، ج 2، ص 58، باب حسن الظنّ باللَّه، ح 1).
[2] نگاه كنيد به: اصول كافي، ج 2، ص 55، باب الخوف و الرَّجاء، و ص 58، باب حسن الظّن باللَّه، و ص 59، باب الاعتراف بالتقصير؛ بحار الأنوار، ج 67، ص 323، كتاب الايمان و الكفر، باب 59.