نکن، و مردم را گرفتار کردهایم، یک جا هم باید مردم را تشویق کرد و به حرکت آورد. همین مثال اتومبیل را ذکر کردم و گفتم که ما باید مثل راننده اتومبیل باشیم، یک جا به اتومبیل گاز بدهیم، یک جا فرمان را بپیچیم، یک جا ترمز کنیم، یک جا کار دیگر مثلًا چراغ بدهیم؛ هر موقعیتی اقتضایی دارد. بعد شوخی کردم و گفتم: ما که نباید همیشه «آقا شیخ ترمز» باشیم، همه جا ترمز بکنیم. تنها ترمز کردن کافی نیست، یک جا هم باید «آقا شیخ فرمان» باشیم، یک جا «آقا شیخ موتور» باشیم.

یکی از طلاب گفت: ما هیچ کدام نیستیم، ما «آقا شیخ دنده عقب» هستیم.

به هر حال خیلی علم و اطلاع وسیعی میخواهد که مواقع مختلف را بشود تشخیص داد. شخص باید بفهمد کجا سنگر هست سنگر را بگیرد، چه فرصتی پیش آمده از فرصت استفاده کند. رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

انَّ لِرَبِّکمْ فی ایامِ دَهْرِکمْ نَفَحاتٍ، الا فَتَعَرَّضوا لَها.

یعنی نسیمهای رحمت الهی گاه به گاه میوزد. رحمت الهی مثل نسیم است، خبر نمیکند که کی و چه ساعتی میآیم. هوشیار باشید که از آن نسیمها استفاده کنید.

فرصتها مثل نسیم زودگذر است، اگر از دست رفت به چنگ نمیآید. معالاسف ما در حالی هستیم که روز به روز فرصتها را از دست میدهیم.

مادی مسلکها در کشور ما، یا آن دسته گمراهی که نام مذهب روی مسلک خودشان گذاشتهاند چقدر هوشیارند که پستها و سنگرهای اجتماعی را از دست ما میگیرند و مرتباً اینجا و آنجا را از دست ما میگیرند، مراکز حساس را میگیرند و به هدف خودشان میرسند و ما نشستهایم و دلخوشیم دائماً بگوییم این کار را نکن، آن کار را نکن، هی ترمز، ترمز، ترمز.

این جمله: وَ تَوْقیفِهِمْ عَلی ما ارادَ مِنْ مَصْلَحَةِ دینِهِمْ وَ دُنْیاهُمْ که منظور این است مردم را به مصالح دین و دنیای آنها آگاه کنیم، همانطوری که عرض کردم دو شرط دارد: علم و اخلاص. علم و اطلاع هم در دو قسمت، هم درباره خود دین که واقعاً اسلامشناس باشد و هم درباره اوضاع دنیا و جریانهای اجتماعی و سیر و تحولی که طبعاً در عالم هست.