در تعطيلات تابستانى، سال 1343 هـ. ش / 1384 هـ. ق. از محضر استاد، حضرت سيدنا الافضل و مولانا الاكمل، آيت اللّه العظمى خمينى، تقاضا شد كه برخى از مسائل مستحدثه مورد نياز و مبتلا به را، موضوع بحث و نقد قرار دهند.
با پذيرش معظّمٌله، جمع كثيرى از طلاب و فضلاى هوشمند و علاقهمند، در حلقه درس، گرد آمدند. خداوند سبحان، به اين جانب نيز، نعمت حضور در اين جمع را، روز شنبه، پانزدهم ماه ربيع الاوّل «همان سال» عطا فرمود. من، با خود عهد كردم كه در خلال درس، يادداشتهاى مختصرى، كه در بردارنده مهمترين مطالب درس باشد، تهيه كنم و در فرصتى مناسب، آنها را اصلاح و كامل سازم. از اين روى، آنچه خوانندگان عزيز، در اين نوشته مىخوانند، نمونهاى است از آن يادداشتها.
به هر حال، نخستين مسألهاى كه در بحث آن شركت كردم، مسأله(بيمه) بود. حضرت استاد، اين چنين فرمودند:
بدون شك،(بيمه) عبارت است از تضمين و تعهد جبران خسارت احتمالى، بر