است، و در ركعت دويم بعد از حمد ده مرتبه سورۀ «إنّا أنزلناه» مىخواند و بايد «هاء» «إنّا أنزلناه» را ظاهر كند [1] و قرائتش درست باشد، و بعد از سلام بگويد:

اللّهم صلّ على محمّد و آل محمّد و ابعث ثوابها إلى قبر فلان و به جاى «فلان» اسم ميّت را بگويد و اگر نداند اشاره به آن ميّتى كند كه نماز را از براى او كرده، و اگر تبرّعا بدون پول گرفتن كرده؛ نيّت سنّت مىكند، و اگر به قصد گرفتن پول مىكند بايد كه خود را اجاره دهد و وجه را معيّن كند و صيغه بخواند با مراعات ساير شروط اجاره چنانكه در نماز استيجار و حجّ استيجار مىكند، و بعد از تحقّق اجاره در نيّت قصد وجوب كند به اين طريق كه: دو ركعت نماز وحشت به طريق متعارف مىگزارم از براى هديۀ فلان ميّت كه بر من واجب است قربة إلى اللّه، و اگر طهارت نداشته باشد وضوء يا غسل را از براى آن به نيّت واجب مىسازد مثل نماز صبح، و اگر به قصد پول آن نماز را به عمل آورد بدون اجاره آن نماز باطل است و مستحق پول نمىگردد به اتفاق كل علماء، مگر بر مذهبى كه عمل مرائى را صحيح داند، و اللّه العالم.

سؤال شعج [373]:

ران پيچ ميّت چقدر است؟ و چه نحو مىشود [2]؟

جواب:

پارچهاى را كه عرضش يك وجب و نيم و طولش لا اقل هفت وجب باشد سرش را بشكافند و بر كمر ميّت بندند و پنبۀ بسيار بر دبر و فرج ميّت گذارند، و سر ديگر پارچه را از ميان پاهاى او درآورد و از زير آنچه بر كمرش بسته بيرون آورند و محكم بكشند كه دبر و فرج را كه پنبه بر آن گذاشتهاند فراگيرد، و پاها را به هم آورده و رانها را با همديگر به آن پارچه محكم ببندند و بپيچند تا به زانوها، و به هر جا كه منتهى شود سرش را در آنچه پيچيده فرو برند.

[1] الف، ب و ج: گرداند، ه: سازد.

[2] در نسخۀ هبه جاى «مىشود» (بايد كرد) آمده است.