6-سيّد شرفشاه بن محمّد الحسينىّ الأفطسيّ النّيشابورىّ معروف به «زبارة» . در رياض العلماء [1] و روضات الجنّات‌ [2] به استفادت وى از محضر درس طبرسى اشارت رفته است.

منتجب الدّين دربارهء وى گويد: «السّيّد عزّ الدّين شرفشاه بن محمّد الحسينىّ الافطسىّ النّيشابورى المعروف بزيارة (ظ: زبارة) المدفون بالغريّ على ساكنه السّلام عالم فاضل له نظم رائق و نثر لطيف» [3] .

سال وفاتش بدست نيامد، مدفن وى چنانكه منتجب الدّين گويد: در نجف اشرف است.

7-شيخ ثقه، ابو محمّد، عبد اللّه بن جعفر بن محمّد بن موسى بن جعفر دوريستى. در رياض العلماء [4] و روضات الجنّات‌ [5] و لؤلؤتى البحرين‌ [6] و ريحانة الأدب‌ [7] نام وى در رديف شاگردان طبرسى ياد شده است.

شيخ منتجب الدّين در فهرست گويد: «الشّيخ نجم الدّين عبد اللّه بن جعفر الدّوريستى فقيه صالح له الرّواية عن اسلافه مشايخ دوريست فقهاء الشيعة [8] .

8-شيخ جليل ثقه، ابو الفضل، شاذان بن جبرءيل بن اسمعيل قمّى. در رياض العلماء [9] و روضات الجنّات‌ [10] و ريحانة الأدب‌ [11] به استفادت وى از درس طبرسى اشارتى هست. وى از بزرگان عالمان قم بوده است.

شيخ حرّ عاملى در امل الآمل‌ [12] پس از ذكر نام وى گويد: «كان عالما فاضلا فقيها عظيم الشّأن جليل القدر» .

از تأليفات وى است: إزاحة العلّة في معرفة القبلة، و تحفة المؤلّف النّاظم و عمدة المكلّف الصّائم، و كتاب فضائل الأئمّة.

سال ولادت و وفات وى معلوم نشد.

9-در مقدّمهء مجمع البيان طبع صيدا [13] و روضات الجنّات بنقل از صاحب «اللّؤلؤة [14] برهان الدّين بن محمّد بن عليّ قزوينى همدانى را نيز از شاگردان طبرسى دانسته‌اند. ترجمهء وى بدست نيامد.

مصنّفات شيخ طبرسى:

طبرسى را مصنّفاتى عالى و متعدّد است كه همه در اثبات تبحّر و تسلّط او در مراتب فضل و درجات كمال برهانى واضح و دليلى لائح است، و اينك نامهاى مصنّفات وى:

1- «الآداب الدّينيّة للخزانة المعينيّة»

(يا العينيّة) . در معالم العلماء [15] و فهرست منتجب الدّين‌ [16] و منتهى المقال‌ [17] و امل الآمل‌ [18] و بحار الأنوار [19] اين كتاب از تأليفات طبرسى شمرده شده است.

اين كتاب بنام سلطان معين الدّين ابو نصر احمد بن فضل بن محمود تأليف شده و داراى 14 فصل است بدين قرار:

الملابس، الحمّام، تسريح الشّعر، أخذ الأطراف، السّواك، النّظر، السّمع، الاكل و الشّرب، التّجارة، النّكاح، المولود، النّوم، السّفر، ما يختم به الكتاب‌ [20] .

2- «اسرار الامامة»

كه گاه از آن به اسرار الأئمّة تعبير كرده‌اند. در صحّت انتساب اين كتاب به شيخ طبرسى «صاحب مجمع البيان» تردّد است. صاحب «طبرسى و مجمع البيان» پس از نقل اقوال مختلف در اين باره گويد: «بارى آنچه از جمع اقوال مضطرب استنباط مى‌گردد اين است كه كتاب اسرار الامامة غير اسرار الأئمّة است، نخستين از شيخ حسن طبرسى يا طبرى و د ديگر از آن صاحب مجمع البيان است‌ [21] .

[1]ج 2، فضل بن حسن.

[2]ص 511. 3-. -25 بحار ص 7.

[4]باب الفاء، فضل بن حسن.

[5]ص 511.

[6]ص 278.

[7]ج 3، ص 18. 8-. -25 بحار ص 9.

[9]باب الفاء، فضل بن حسن.

[10]ص 511.

[11]ج 3، ص 18.

[12]ضميمهء منتهى المقال ص 55.

[13]ص 5.

[14]ص 513.

[15]ص 123.

[16]ج 25 بحار ص 10.

[17]ص 241.

[18]ضميمهء منهج المقال ص 492.

[19]ج 1، ص 6.

[20]الذريعة ج 1، ص 18. (21) ج 1، ص 266.