(59) اصل فى الاجماع‌

الاجماع لغة العزم و فى اصطلاح الفقهاء هو اتفاق من يعتبر قوله من علماء الاسلام او التشيع و لو فى عصر واحد على امر من الامور الدينية، و لا اشكال فى كونه حجة فى اثبات الحكم المجمع عليه، بشرط العلم بدخول الامام (عليه السلام) فى جملتهم، فمتى اجتمعت الامة على قول، و كان (عليه السلام) داخلا فى جملتها، كان ذلك الاجماع حجة لان الخطاء مأمون على قوله (عليه السلام) فحجية الاجماع عندنا، باعتبار كشفه عن الحجة التى هى قول المعصوم.

و لذا قال المحقق ان الاجماع كاشف عن الحجة، لا ان الاجماع حجة بنفسه فلا تغتر اذن بمن يتحكم، فيدعى الاجماع باتفاق الخمسة او العشرة من الاصحاب الا مع العلم القطعى يكون الامام احدهم.

لكن الكلام فى انه كيف يحصل لنا العلم بدخول الامام فيهم فان حصل العلم لاحد- و لو من جهة اعتقاده بانه يجب على الامام شرعا او