زنهار طمع مدار الا ز خدا # كين رغبت خلق نيم‌ساعت باشد

لكاتبه بهاء الدين محمد

جور كم به ز لطف كم باشد # كه نمك بر جراحتم باشد

جور كم بوى لطف آيد ازو # لطف كم محض جور زايد ازو

لطف دلدار اين قدر بايد # كه رقيبى از او برشك آيد

للاوحد الكرماني‌

در خانه دلم گرفت از تنهائى # رفتم بچمن چو بلبل شيدائى‌

چون ديد مرا سرو سهى سر جنباند # يعني بچه دلخوشي به بستان آئى‌

مجد همگر

مرا ز روى تعجب معاندي پرسيد # پدر ز روى چه معنى نداشت روح اللّه‌

جواب دادم و گفتم كه او مبشر بود # باحمد قرشى جمع خلق را زاله‌

مبشر از پى آن تا كه مژده آرد زود # روا بود كه دو منزل يكى كند در راه‌

عبدي گنابدي‌

هركه سخن را بسخن ضم كند # قطرهء از خون جگر كم كند

من المثنوى المعنوي‌

باده نى در هر سرى شر مى‌كند # آن‌چنان را آن‌چنان‌تر مى‌كند

گر بود عاقل نكوتر مى‌شود # ور بود ديوانه بدتر مى‌شود

ليك چون اغلب بدند و بدپسند # بر همه مى را محرم كرده‌اند

حكم اغلب راست چون اغلب بدند # تيغ را از دست رهزن استدند

من ملاجامي‌

مجموعهء كونين بآئين سبق # كرديم تفحص‌ [1] ورقا بعد ورق‌

[1] در بعض نسخ تصفح است و هو دو بمعناى جستجو كردن است.