وفاء وعده خود آن را بر آن حضرت تمام فرمود بعد از آن او را قبض فرمود پدرت و فاروق او عمر بن خطاب بمجرد وفات حضرت رسالتمآب اول آنكه پيشتر از همه كس با على منازعت و مخالفت نمودند و هر دو اتفاق نموده ، پس آنگاه امر خلافت و ولايت را براى خود دعوى كردند ، چون بزودى كار خلافت و امر ولايت بر ايشان قرار نگرفت مرتكب هم و غم بسيار بواسطه ء انجام و انصرام آن كار گشتند و اراده ء امور عظيم در ضمير خود تصميم كرده بودند تا آنكه مردم بيعت باو كردند و امر خلافت امت باو گذاشتند و ايشان هر دو متصرف امر شدند و على را در آن شريك بلكه دخل ندادند ، و اصلا او را بر سر ايشان مطلع نگردانيدند تا آنكه امر و قضاى ملك تعالى در باره ء ايشان هر دو منقضى شد ، و چون ايشان گذشتند و گذاشتند عثمان سيمين ايشان بهدايت ايشان مهتدى و بمسير ايشان سير نمود .
پس تو عيب پدر خود و اصحاب در سابق كه متصدى اين امر شدند نمودى چه ايشان كار بجاى رسانيدند كه الحال از أدانى رجال و أقاصى اهل گناه و معاصى هر محال طمع در آن امانى و آمال دارند ، حتى شما هر دو در اين آرزو مىباشيد .
غرض آنكه ممهد اين امر از همه كس بيشتر پدرت ابو بكر بود پس اگر اين كار و فكرى كه مادر انصرام و انجام او سعى و اهتمام مينمائيم صواب باشد ، پدرت در اول بادى و متصدى آن بود و اگر ظلم و جور است ، پس سنت پدر تو است و من نيز از شركاء او بودم و پيروى او فرمودم و اگر پدرت در مخالفت على بر ما سبقت نمىنمود ما هرگز خلاف نكردى و امر خلافت و امر