پس از وفات او ؛ أبو القاسم حسين بن روح از بنى نوبخت عهده دار اين مسئوليت گرديد ، بعد از وفات او ؛ أبو الحسن علىّ بن محمّد سمرىّ جانشين او شد ، و انتصاب مقام نيابت تنها به نصّ صريح خود صاحب الزّمان عليه السّلام و امضاى نايب سابق صورت مىگرفت ، و شيعيان سخن او را تنها با انجام معجزه اى مىپذيرفتند كه بدست هر كدامشان از جانب حضرت صاحب الأمر عليه السّلام جارى مىگشت ، كه آن دلالت بر راستى و صدق گفتار او و صحّت بابيّت او نمايد ، پس زمانى كه بانگ رحيل أبو الحسن سمرىّ ( آخرين نايب ) زده شد و اوان مرگش فرا رسيد از او پرسيدند : به چه كسى وصيّت مىكنى ؟ پس توقيعى را براى آنان خارج ساخت كه نسخهء آن چنين است :
349 - بسم الله الرّحمن الرّحيم ؛ اى علىّ بن محمّد سمرىّ ! خداوند اجر برادرانت را در عزاى تو عظيم گرداند كه تو ظرف شش روز آينده خواهى مرد ، پس خود را براى مرگ مهيّا كن و به احدى وصيّت مكن كه پس از وفات تو قائم مقام تو شود كه غيبت تامّه واقع شده و ظهورى نيست مگر پس از اذن خداى تعالى و آن پس از مدّتى طولانى و قساوت دلها و پر شدن زمين از ستم واقع خواهد شد .