از آن حضرت در بارهء رؤيت ( ديدن خدا ) و طرز تفكَّر مردم سؤال نمودم و او چنين نگاشت :
تا وقتى كه هوايى ميان رائى و مرئى نباشد تا چشم از آن عبور كند « رؤيت » محقّق نشود ، پس زمانى كه هوا منقطع شود و نور نابود گردد « رؤيت » صحيح نيست ، و در وجوب اتّصال روشنايى ميان رائى و مرئى وجوب اشتباه و خطا است ، و خداى تعالى پاك و منزّه از خطا و اشتباه است ، پس از همين جا ثابت مىشود كه مسألهء رؤيت او با چشمها بر خداوند سبحان جايز نيست ، زيرا ناچار از اتّصال اسباب به مسبّبات است .
327 - عبّاس به هلال گويد : از حضرت هادى عليه السّلام در بارهء اين آيهء مباركه :
« خداوند نور آسمانها و زمين است - نور 35 » پرسش كردم ، فرمود : يعنى : هدايتگر همهء أهل آسمان و زمين است .
328 - و از جمله پاسخهايى كه حضرت هادى عليه السّلام در مسألهء جبر و تفويض در نامه اش به أهل اهواز نگاشت اين بود كه فرمود : در اين مورد تمام امّت بدون اختلاف به اجماع رسيده‌اند كه : قرآن بىهيچ شكّ و ترديدى نزد تمام فرقه‌ها حقّ است ، و أهل