320 - از امام جواد عليه السّلام سؤال شد : آيا روا است بخدا گويند : او چيزى است ؟
فرمود : آرى ، با اين كار او را از حدّ ابطال ( خدايى نيست ) و حدّ تشبيه ( مانند ساختن او را به مخلوق ) خارج مىكنى [1] .
321 - أبو هاشم جعفرىّ گويد : خدمت امام جواد عليه السّلام بودم كه مردى از آن حضرت پرسيد : بمن بفرماييد آيا اسماء و صفاتى كه در قرآن براى خداوند آمده ، آن اسماء و صفات ، خود پروردگار است ؟
امام فرمود : كلام تو داراى دو معنى است ، اگر مقصود تو كه مىگويى اينها خود او هستند اين است كه خدا متعدّد و متكثّر است كه خدا برتر از آنست ، و اگر مقصود تو اين است كه اين اسماء و صفات هميشگى و ازلى هستند ، ازلى بودن دو معنى دارد : نخست اگر بگويى خدا هميشه بآنها علم داشته و شايستهء آنها بوده ، صحيح است ، دوم و اگر بگويى

[1] در كتاب شريف كافى بجاى « حدّ ابطال » « حدّ تعطيل » آمده ، يعنى چون گويى خدا چيزى است اعتراف به وجودش كرده اى ؛ پس كافر و طبيعى نيستى امّا بايد بدانى كه او چيزى است بىمانند و مثل ، و در مرآة العقول گويد : « مراد به حدّ تعطيل عدم اثبات وجود يا صفات كماليّه و فعليّه و اضافيّه براى او است ، و حدّ تشبيه حكم كردن به اشتراك او با افراد ممكن الوجود در حقيقت صفات و عوارض ممكنات مىباشد » .