آورد كه جز خدا بر آن قادر نيست ، اينها همه دلالت مىكند كه او معبود و خدا است ، و اينكه ميان ديگر مخلوقات محدث عاجز ؛ با صفات ايشان ظاهر شده با اين كار مردم را دچار اشتباه و تلبيس ساخته و آزموده تا بدو معرفت يابند ، و ايمانشان به او از سر اختيار از جانب خودشان باشد .
حضرت رضا عليه السّلام فرمود : أوّلين مطلب اينكه ايشان بركنار و جداى از اين مطلب نيستند كه فردى همين عقيده را بر ايشان برگردانده و بگويد : وقتى از او ( علىّ ) فقر و نادارى ظاهر مىشود دلالت مىكند : فردى كه اين صفات دارد و افراد ضعيف و نيازمند نيز مانند اويند ديگر عمل و كردار او معجزه نمىباشد ، پس از همين جا دريابند آنكه معجزات را ظاهر ساخته تنها از جانب قادر و توانايى است كه هيچ شباهتى به مخلوقين ندارد ، نه فعل محدث و پديده اى كه همانند ضعيفان در صفات ضعف و ناتوانى است ! ! .
315 - و نقل است كه مأمون در باطن ميل داشت كه امام رضا عليه السّلام در بحث با كسانى كه روبرو مىشود درمانده و عاجز شود و حريفش بر او چيره گردد ، هر چند در ظاهر غير اين را مىنمود ، پس گروهى از فقيهان و علماى أهل كلام نزد او گرد آمدند ، و در پنهان به ايشان گفته بود در بارهء مسألهء امامت با او بحث كنيد و محور بحث شما همين مطلب باشد ،