فرمود : بلكه آن تا وقت دميدن در صور باقى مىماند ، پس در آن زمان همه چيز باطل شده و فانى مىگردد ، نه حسّى و نه محسوسى باقى مىماند ، سپس همه چيز به همان صورتى كه مدبّرشان خلق كرده بود باز ميگردند ، و آن چهار صد سال است كه خلق در آن بيارامند ، و آن ميان دو نفخه است .
پرسيد : چه بعث و نشورى ؛ با اينكه اجسام پوسيده و اعضاء پراكنده‌اند ، عضوى در شهرى خوراك درندگان شده و عضو ديگر را جانوران دريده‌اند ، و عضوى ديگر تبديل به خاكى شده كه گل ديوار است ! ! .
فرمود : آنكه بىچيزى او را خلق كرد ، و بىهيچ مثال گذشته اى او را صورتگرى كرده ، همو قادر است همان گونه كه آفريده سرانجام برگرداند .
زنديق گفت : آن را برايم شرح دهيد .
امام عليه السّلام فرمود : روح در هر دو قالب مقيم است ، روح نيكوكار در روشنى و گشادگى است ، و روح بدكار در تنگى و تاريكى ، و بدن تبديل به همان خاكى شود كه از آن خلق شده ، و محتويات شكم درندگان و جانوران كه به خاك مىاندازد ( مدفوع )