و او بىهدف به هر درى مىكوبد ، اوّلين باطل او را به دورترين اهداف زيان و خسارت رهبرى مىكند ، و پس از آنكه درخواست كار باطل را مىكند خدايش نيز او را در طغيانش مىكشاند ، پس او حرام خدا را حلال داشته و حلال خداوند را تحريم مىكند ، و اگر رياستش - همان كه موجب بدبختى او شده - سالم بماند ديگر برايش مهمّ نيست مطلبى از دينش فوت شود ، اين افراد همانهايند كه خدا بر ايشان غضب نموده و مشمول لعن و نفرين خود ساخته و عذابى خواركننده برايشان مهيّا فرموده است .
ولى انسان اصلى و مرد كارزار تكامل همان انسان نيكويى است كه تمام وجودش تابع امر و فرمان خدا است ، و نيرويش وقف رضاى خدا است ، خوارى با حقّ كه همراه عزّت ابد باشد را بر عزّت ظاهرى كه در باطل است ترجيح مىدهد ، و نيك مىداند كه ضرر اندكى كه از اين رفتار عايدش مىگردد در نهايت او را به سرايى كه نعماتش دائمى و عارى از هر هلاك و نابودى است رهنمون مىشود ، و خوب دريافته كه خوشى بسيار هواپرستى او را گرفتار عذابى خواهد كرد كه قطع و زوال ندارد .
اينان انسانند و مردان نيكو ! پس پيرو ايشان شده و اقتدا به راهشان كنيد ، و بدرگاه پروردگارتان بديشان متوسّل شويد كه بازگشت نداشته و خواسته اى ناكام نماند .