سپس در كارزار احزاب و فتح مكَّه موجب مرگ لشكريان كافر بود .
اين امّت بد در راه خدا مرتكب چه كارى در حقّ عترت رسول شدند .
عترت نيكوى پيامبر مصطفى و نسل علىّ دلاور در روز كارزار سپاه .
علىّ زمانى كه جوانى تازه بالغ بود بپرستش خدا پرداخت و قريش بت مىپرستيد .
از ابتدا به بتها كينه مىورزيد و لحظه اى با قريش آنها را سجده نكرد .
دلاورانشان را در كارزار بدر و تبوك [2] و حنين با شمشير خود آشنا ساخت .
سپس امام حسين عليه السّلام پيش آمده مقابل قوم ايستاد در حالى كه شمشير برهنه در دست ، نوميد از زندگى ، آمادهء مرگ ، مىفرمود :
منم فرزند علىّ پاك و طاهر از آل هاشم ، همين مباهات مرا كافى است .
و جدّم رسول خدا ؛ گرامىترين مردم ، و ما چراغ فروزندهء خدا در ميان خلقيم .

[2] همچنان كه همه آگاهند و به نصّ صريح تاريخ حضرت أمير عليه السّلام در غزوهء تبوك به فرمان رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله شركت نكرد و احتمالًا در نسخه « احد » بوده و تصحيف شده باشد .