پس آن گروه با شنيدن فرمايشات امير المؤمنين عليه السّلام به سوى مسجد رفته و اطراف منبر حلقه زدند ، و آن روز جمعه بود ، و وقتى ابو بكر به بالاى منبر رفت مهاجرين به انصار تعارف به آغاز سخن نمودند ، ولى انصار گفتند : اولويّت با شماست ، همچنان كه خداوند در اين آيه شما را مقدّم داشته كه : * ( لَقَدْ تابَ الله عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهاجِرِينَ وَالأَنْصارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوه فِي ساعَةِ الْعُسْرَةِ ) * - التّوبة : 117 .
ابان از امام صادق عليه السّلام پرسيد : اى زادهء رسول خدا ! مردم اين آيه را اين گونه قراءت مىكنند : * ( لَقَدْ تابَ الله عَلَى النَّبِيِّ ) * و المهاجرين و الأنصار . امام فرمود : واى بحالشان ! [ با اين قراءت ] چه گناهى براى پيامبر بود كه خداوند توبهء آن حضرت را بپذيرد ؟ ! بلكه پذيرش توبه از جانب خداوند بوسيلهء پيامبر بر امّت بود .
و نقل شده كه آن گروه زمان وفات پيامبر صلَّى الله عليه و آله غايب بودند ، و هنگامى سر رسيدند كه ابو بكر خليفه شده بود ، و ايشان در آن روزگار از سرشناسان مسجد النّبىّ بودند .
پس خالد بن سعيد برخاسته و ابتداء به سخن نموده و گفت : اى ابو بكر از خدا بترس ،