بزحمت اندازيد ، خداوند مىفرمايد : « خود را با دست خويش به هلاكت ميفكنيد - بقره : 195 » بهتر اين است كه همگى نزد امير المؤمنين رفته و با او مشورت كنيم و رأى و نظر او را بپذيريم .
پس همگى بعد از پذيرش اين نظر به خدمت امام على عليه السّلام رسيده و گفتند : اى امير المؤمنين چگونه حقّى را كه تو سزاوارتر به آن بودى رها كردى ؟ زيرا ما خود از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله شنيدم كه فرمود : « على با حقّ است و حقّ همراه على است ، و او پيوسته با حقّ سير مىكند ؛ به هر سويى كه ميل كند » . ما مىخواستيم به مجلس ابو بكر رفته و او را از منبر رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به پايين كشيم ، ولى نزد شما آمديم تا ببينيم شما چه مىفرماييد .
حضرت امير عليه السّلام فرمود : بخدا سوگند كه اگر اين كار را كرده بوديد راهى جز جنگ نداشتيد ، حال اينكه شما در تعداد و جمعيت همچون نمك در غذا ، و از نظر دوام مانند سرمهء چشم هستيد ، و قسم بخدا كه اگر چنين نموده بوديد ديگر آنان براى من جاى هيچ حرفى باقى نگذاشته و با شمشيرهاى برهنه و آمادهء جنگ نزد من آمده و مىگفتند : يا بيعت كن يا تن به مرگ بسپار ! و ديگر من هيچ چاره اى جز تسليم و موافقت نداشتم .
و اين باز مىگردد به نصيحت پيامبر - پيش از وفات - به من كه : « اين امّت در آينده با تو حيله و غدر نموده و سفارش مرا در باره ات زير پا مىنهند ، و اين را بدان كه تو نسبت به من چون هارونى نسبت به موسى ، و پس از من ؛ امّت هدايت شده در مثل مانند هارون