نماز خوف به گفتهء ابن هشام در غزوهء ذات الرقاع [1] ، كه به عقيدهء او در سال چهارم وقوع يافته ، براى نخستين بار نماز خوف اقامه گرديده است . برخى صدور و اجراء اين حكم و عمل را به سال ششم مربوط دانسته‌اند ، از راه اين كه ، بر خلاف عقيدهء ابن هشام ، غزوهء ذات الرقاع را در سال ششم دانسته يا از راه اين كه نخستين اقامهء آن را به غزوهء « ذى قرد [2] » كه در سال ششم واقع شده متعلق دانسته‌اند .
شيخ الطَّائفه در تفسير التّبيان در ذيل آيهء 103 از سورهء النّساء * ( وَإِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ . . ) * چنين افاده كرده است « و در اين آيه دلالتى است بر نبوت پيغمبر ( ص ) چه اين آيه هنگامى نزول يافته كه پيغمبر ( ص ) در عسفان ( بر وزن عثمان محلى است در دو منزلى مكَّه ) و مشركان در ضجنان ( بر وزن زنجان كوهى است در نواحى مكَّه ) بوده‌اند و پيغمبر ( ص ) با اصحاب نماز ظهر را با ركوع و سجود كامل انجام داده و مشركان اهتمام كرده‌اند كه بر پيغمبر ( ص ) و اصحابش بتازند پس بر فرصتى كه از دست داده

[1] - چنان كه در كتاب « الرّوضة البهيّة » و غير آن آورده شده است « سمّيت بذلك لأنّ القتال كان فى سفح جبل فيه جدد حمر و صفر و سود كالرّقاع او لأنّ الصّحابة كانوا حفاة فلفّوا على ارجلهم الرّقاع من جلود و خرق لشدّة الحرّ او لأنّ الرّقاع كانت فى ألويتهم او لمرور قوم به حفاة فتشقّقت ارجلهم فكانوا يلفونّ عليها الخرق او لأنّها اسم شجرة كانت فى موضع الغزوة ، و هى على ثلاثة اميال من المدينة ، عند بئر او ماء ، و قيل : موضع من نجد و هى ارض غطفان .
[2] - نام چشمه ايست .