فصل سوم در بيان بعضى مراتب اخلاص است به طريق اجمال به طورى كه مناسب با وضع اين اوراق است يكى از مراتب آن ، تصفيهء عمل است - چه عمل قلبى يا قالبى - از شائبهء رضاى مخلوق و جلب قلوب آنها ، چه براى محمدت يا براى منفعت يا براى غير آن . و در مقابل اين ، اتيان عمل است ريائا . و اين رياء فقهى ، و از همهء مراتب ريا پستتر و صاحب آن از همه مرائىها بى ارزشتر و خسيستر است .
مرتبه دوم ، تصفيهء عمل است از حصول مقصودهاى دنيوى و مآرب زائلهء فانيه ، گرچه داعى آن باشد كه خداى تعالى به واسطهء اين عمل عنايت كند ، مثل ، خواندن نماز شب براى توسعهء روزى ، و اتيان صلوة اوّل ماه مثلا براى سلامت از آفات آن ماه ، و دادن صدقات براى سلامتى ، و ديگر مقصدهاى دنيوى . و اين مرتبه از اخلاص را بعضى از فقهاء عليهم الرحمة شرط صحت عبادات شمرده‌اند در صورتى كه اتيان عمل براى رسيدن به آن مقصود باشد . و اين ، خلاف تحقيق است به حسب قواعد فقهيّه ، گر چه پيش اهل معرفت اين نماز را به هيچ وجه ارزشى نيست و مثل ساير كسبهاى مشروعه است ، بلكه شايد از آن نيز كمتر باشد .
مرتبهء سوّم ، تصفيهء آن است از رسيدن به جنّات جسمانيّه و حور و قصور و امثال آن از لذات جسمانيّه . و مقابل آن ، عبادت اجيران است ، چنانچه در روايات شريفه است . و اين نيز در نظر اهل اللَّه چون ساير كسبها است ، الا آن كه عمل اين كاسب اجرتش بيشتر و بالاتر است در صورتى كه قيام به امر كند و از مفسدات صوريّه عمل را تخليص كند .
مرتبهء چهارم ، آن است كه عمل را تصفيه كند از خوف عقاب و عذابها [ ى ] جسمانى موعود . و مقابل آن ، عبادت عبيد است ، چنانچه در