آغاز و ظهور دعوت براى بنى عباس :
گويند در اين سال [ 419 ] گروهى از شيعيان پيش امام محمد بن على بن عبد الله بن عباس بن عبد المطلب بن هاشم آمدند [ 420 ] ، محل اقامت او در شام و منطقه اى بنام « حميمه » [ 421 ] بود و از جمله شيعيانى كه پيش او آمدند ميسرة عبدى ، ابو عكرمه سراج ، محمد بن خنيس و حيان عطار بودند ، اين گروه پيش او آمدند و از او خواستند بيعت ايشان را بپذيرد و باو چنين گفتند .
« دست فراز آر تا با تو براى بدست آوردن حكومت بيعت كنيم ، شايد خداوند با تو عدل را زنده كند و جور و ستم را بميراند كه اكنون زمان و هنگام آن فرارسيده است و ما آنرا در گفتارهاى نقل شده از عالمان خانواده شما ديده‌ايم » .
محمد بن على گفت ، « آرى اين همان هنگامى است كه ما اميد و آرزوى آنرا داريم زيرا صد سال از تاريخ گذشته است ! [ 422 ] و بر هر امت صد سال كه بگذرد خداوند حق حقداران را آشكار و باطل مبطلان را نابود مىسازد كه خداوند خود فرموده است .
» يا مانند كسى كه گذشت بر دهى كه افتاده بود سقفهاى آن ، گفت خداوند چگونه و از كجا زنده گرداند اهل اين ده را پس از مردن ، و خداوند او را صد سال بميرانيد و سپس او را برانگيخت « [ 423 ] اكنون برويد و مردم را پوشيده و با مهربانى دعوت كنيد كه آرزومندم خداوند اين كار شما را سر و سامان بخشد و دعوت شما را ظاهر فرمايد و هيچ نيرويى جز بر خداوند نيست » . محمد بن على ، ميسرة عبدى و محمد بن خنيس را به سرزمين عراق و ابو عكرمه و حيان عطار را به خراسان فرستاد و در آن هنگام حاكم خراسان سعيد بن

419 - اين سال مطابق 720 ميلادى است . 420 - شايد استعمال كلمه امام بعنوان لقب براى رهبران سياسى براى نخستين بار باين مرد اطلاق شده باشد . ( م ) 421 - حميمه : از سرزمينهاى سراة و اطراف عمان پاى تخت كنونى اردن است ، ر . ك ، ياقوت ، معجم البلدان ج 3 ص 347 . ( م ) 422 - ملاحظه مىكنيد ، كه اين سخن چقدر نامربوط است ، كدام شخص مىتواند با رسول خدا مقايسه شود ، آن حضرت تا سال دهم هجرت شخصا امور را اداره مىفرمودند ، پس اگر حساب صد سال درست هم باشد بايد سال يكصد و ده باشد . ( م ) 423 - آيه 259 سوره دوم بقره . ( م )