حذف اين عنوان موافقت مفرماى كه بيم دارم اگر آنرا نابود و محو فرمايى ديگر هرگز به تو برنگردد و اين تقاضاى آنان را مپذير .
على ( ع ) تكبير گفت و فرمود به خدا سوگند چنين موضوعى در زمان پيامبر ( ص ) براى من پيش آمد و منظور آن حضرت موضوع صلحنامه حديبيه بود كه قريش حاضر نشدند براى پيامبر ( ص ) عنوان رسول الله نوشته شود و پيامبر به نويسنده فرمود « محمد بن عبد الله » بنويس .
صلح نامه و پيمان حكميت را چنين نوشتند :
« اين پيمان نامه اى است كه على بن ابى طالب و معاوية بن ابى سفيان و شيعيان ايشان موافقت كردند كه به موجب آن به حكم قرآن و سنت پيامبر ( ص ) راضى باشند ، حكومت على ( ع ) بر مردم عراق از حاضر و غايب آنان مسلم است و حكومت معاويه بر حاضر و غايب اهل شام مسلم است .
ما موافقت كرديم كه بانچه قرآن از آغاز تا انجام بان حكم مىكند تسليم باشيم آنچه را قرآن زنده كرده است زنده بداريم و آنچه را كه قرآن از ميان برداشته است از ميان برداريم ، على ( ع ) و معاويه باين كار متفق و راضى شدند ، على ( ع ) و شيعيان او به عبد الله بن قيس ( ابو موسى اشعرى ) راضى شدند كه داور و ناظر باشد و معاويه و پيروان او به عمرو بن عاص راضى شدند كه داور و ناظر باشد . على ( ع ) و معاويه از عبد الله بن قيس و عمرو عاص عهد و پيمان گرفتند و به خدا و رسول خدا سوگندشان دادند كه قرآن را ملاك حكم خود قرار دهند و از احكام آن و آنچه در آن نوشته مىيابند تجاوز نكنند و آنچه را در كتاب خدا نوشته نيافتند به سنت جامع پيامبر ( ص ) مراجعه كنند و از روى عمد به خلاف آن برنيايند و در جستجوى شبهه نباشند .
ابو موسى و عمرو عاص هم از على ( ع ) و معاويه پيمان گرفتند كه بر آنچه آنان بر طبق قرآن و سنت رسول خدا حكم كنند راضى باشند و حق نقض و مخالفت نخواهند داشت ، و ابو موسى و عمرو عاص پس از صدور حكم خود بر جان و مال و فرزندان و زنان و آنچه متعلق بايشان است تا از حق و راستى عدول نكنند در امان خواهند بود ، چه كسى از حكم آنان راضى باشد يا ناراضى ، و امت بر آنچه آنان به حق و طبق حكم قرآن حكم كنند پشتيبان و ياور خواهند بود .