بر زانوى او نشست و چندان خونريزى كرد كه طلحه درگذشت .
زبير به بصره برگشت و به خدمتگزاران خود دستور داد بارها را سوار كنند و بردارند و باو محلق شوند و خود از ناحيه خريبه بيرون آمد و از كنار احنف بن قيس كه با قوم خود كنار خانه اش نشسته بود گذشت ، احنف و بستگان او از جنگ كناره گرفته بودند ، احنف بانان گفت اين زبير است كه براى كارى برگشته است آيا كسى از شما مىتواند موضوع را روشن كند و خبرش را براى ما بياورد ؟ عمرو بن جرموز گفت من خبرش را براى تو مىآورم ، بر اسب خود سوار شد و شمشيرش را برداشت و از پى زبير رفت و اين پيش از نماز ظهر بود و هنگامى كه زبير از خانه هاى بصره دور شده بود باو رسيد و پرسيد اى ابا عبد الله قوم را در چه حالى گذاشتى ؟ گفت در حالى كه بر يك ديگر شمشير مىزدند ، پرسيد اكنون كجا مىروى ؟ گفت پى كار خود مىروم كه در اين كار بصيرتى ندارم ، عمرو بن جرموز گفت من هم مىخواهم به خريبه بروم با هم برويم ، و هر دو با هم حركت كردند و چون هنگام نماز فرارسيد زبير گفت وقت نماز است و من مىخواهم نماز بگزارم ، عمرو گفت من هم مىخواهم نماز بگزارم ، زبير گفت تو از من در امان خواهى بود آيا من هم از تو در امانم ؟ گفت آرى و هر دو پياده شدند و چون زبير به نماز ايستاد و به سجده رفت عمرو با شمشير خود بر او حمله كرد و او را كشت و شمشير و زره و اسب او را برداشت و نزد على ( ع ) آمد و در حالى كه آن حضرت ايستاده بود و مردم شمشير مىزدند سلاح زبير را پيش على ( ع ) افكند و چون على ( ع ) بان شمشير نگريست فرمود چه بسيار صاحب اين شمشير با آن از چهره رسول خدا ( ص ) غم و اندوه را زدوده است اى قاتل پسر صفيه ترا باتش مژده باد ، عمرو بن جرموز گفت دشمنان شما را مىكشيم و ما را باتش مژده مىدهيد ؟ ! گويند ، آنگاه على ( ع ) به فرزندش محمد بن حنفيه دستور داد پرچم را جلو ببرد كه پرچم بزرگ در دست او بود و محمد بن حنفيه پيش رفت ، مردم بصره بر عبد الله بن زبير گرد آمدند و كار را باو واگذار كردند و چون محمد بن حنفيه با پرچم پيش رفت بصريان از او با شمشير و نيزه استقبال كردند و او با پرچم ايستاد على ( ع ) پرچم را از او گرفت و حمله كرد و مردم هم با او حمله كردند و سپس