نزد عرفا مكافات است به عقوبت و نقمت، اسم است از انتقام و گروهى از مردم را صفت انتقام درگاه عزت ذو الجلال بايشان روى نمايد تا بحكم قهر پرده تجمل از روى كار ايشان بردارند و نقاب حشمت از روى جاه ايشان فرو- گشايند و رقم مهجورى بر حاشيه وقت ايشان كشند و قبله در همه عالم گردانند، گهى در چنگ قبض اسير تحير گشته، گهى از بيم قهر عين فزع شده، نه نواختى كه دلرا زندگى دهد، نه زهرى كه نفس بدو كشته شود «لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْيى‌» نه روى آنكه بازگردد، نه زهره آنكه فرا- پيش شود، بزبان بيچارگى از سر درماندگى گويد:

و گروهى ديگرند كه تجلى نظر جمال لطف حق بدلهاى ايشان پيوسته، نواختهاى ايشان يكى امروز يكى فردا، امروز بر بساط انبساط در روضه رضوان آرام گرفته.

انْجِذاب‌

- (اصطلاح عرفانى) حالت خاصى است مر سالك را و آن حالت سكر و بى‌خودى است (رجوع به جذبه شود و رجوع به تفسير حدائق ص 395 شود).

انْجِلاء

- (اين اصطلاح هيوى و نجومى است) و آن ظهور ماه بود پس از ظلمتى كه ناشى از خسوف است.

رجوع به خسوف شود.

انْحِلال‌

- (اصطلاح فلسفى) انحلال يعنى بر هم ريختن و متلاشى شدن. فلاسفه ميگويند انحلال هر موجودى بواسطه بطلان صورت آن محقق ميشود و انحلال هر امر مركبى‌بوسيله بطلان صورت تركيبى آن حاصل ميشود نه بواسطه فناء اجزاء آن زيرا اجزاء در هر حال از بين نمى‌روند بلكه صورتى را رها كرده و متلبس بصورت ديگرى ميشوند.

حذف ادات رابط در قضايا را نيز انحلال گويند (از كشاف ج 1 ص 386).

انْداد

- (اصطلاح فلسفى) جمع ند است يعنى شريك مأخوذ از قرآن مجيد است كه به بت‌پرستان در مقام مذمت و نكوهش گويد آيا براى خدا ندى هست و آيا شما براى خدا ندى و اندادى قرار ميدهيد.

انْدار

- (اصطلاح فقهى) اندار يعنى كم كردن و در فقه كم كردن وزن ظرف را گويند كه با آن متاعى وزن شده است «يجوز ان يندر لظرف ما يوزن مع- ظرفه مقدار ما يحتمل الزيادة و النقيصه على المشهور».

انْدِراج‌

- (از اصطلاحات عرفانى است) و اندراج كثرت شئون در وحدت است. نه اندراج جزو در كل و نه اندراج مظروف در ظرف، بلكه اندراج اوصاف و لوازم است در موصوف و ملزوم.

(لوايح جامى)

انْذار

- مأخوذ از قرآن مجيد است.

كه فرمودند: وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ‌ و يا