آماده كار ساختن آلات و ادوات، در اين رساله مكرّر بكار رفته مثل جمله «چرخهاى كثير الرّفع چون در پهلوى يكديگر پرگار كنند» بعيد است كه از تركيبات قديم فارسى عهد ابو على سينا و متناسب با اسلوب نويسندگى او باشد! در كتاب بهار عجم تأليف سال 1152 [1] و نظاير آن از فرهنگهاى متأخّر مينويسند «پرگار كردن كسى كنايه از سرگردان كردن است» و اين بيت را از صائب شاعر معروف قرن يازدهم متوفّى 1081 شاهد ميآورند:

بالجمله عجالة بر صحّت انتساب رساله حاضر بشيخ رئيس دليلى غير از شهرت نداريم و از طرف ديگر هم دليل قطعى كه خلاف قول مشهور را اثبات كند در دست نيست.

پس ناچار بايد فعلا اين رساله را در جزو مؤلّفات فارسى شيخ محسوب داشت تا خلافش معلوم و محقّق گردد.

از كسانى كه در اين باره اطّلاعات بيشتر دارند و مؤلّف رساله را غير از شيخ بزرگوار ميشناسند بسيار سپاسگزار خواهيم بود اگر نگارنده را از وحشت ترديد و دغدغه خاطر رهايى بخشند و جوينده متحيّر را براه صواب رهبرى نمايند و اللّه الموفق.

[1] جمله «يادگار حقير فقير بهار» كه بحساب ابجد 1152 مى‌شود تاريخ تأليف فرهنگ بهار عجم است چنانكه در مقدمه‌اش ذكر شده است.