پارهاى از ماهيچههاى كج كننده ران به سوى داخل [7] در بحث ماهيچههاى بازكننده و خم
كننده مطرح گرديد.
براى ايجاد اين گونه از حركت، ماهيچهاى (ويژه)
[8] وجود دارد كه از استخوان شرمگاه مىرويد و بسيار دراز مىگردد تا به
مفصل زانو مىرسد.
براى كج كردن ران به سوى خارج
[9] نيز دو ماهيچه وجود دارند، يكى از آنها از استخوانِ پهن [10] مىرويد.
[11]
[1] » آخر المتن» نسخه بولاق و تهران و در نسخه آملى «اجزاء المتن»
(بخشهاى ماهيچه متن) دارد. متنان به دو ماهيچه كناره مهرهها مىگويند به هر يك
از آن «گوشت مهرهها» نيز مىگويند.
[2] از منشأ ماهيچه بزرگ (يعنى دوم) مىرويد و به سوى زانو مىرود
و مانند آن عمل مىنمايد.
[3] با عضله خياطه- سارتوريوس (Sartorius( كه از خار خاصرهاى قدامى فوقانى منشأ
مىگيرد، سازگار مىباشد.
[4] از استخوان ايستاده از خاصره منشأ مىگيرد. (شرح آملى). مقصود
از اين استخوان، خار خاصره مىباشد.
[6] مقصود ماهيچههاى نزديك كننده عضو به بدن است كه در ابتدا فصل
از آن تعبير شد.
[7] چنانچه پيشتر نيز گفتهايم، به سوى داخل يعنى سمت داخل بدن
كه از آن به انسى بدن ياد مىشود، و به سوى خارج يعنى خارج بدن كه از آن به وحشى
بدن ياد مىشود.
[8] عضله نزديك كننده دراز- ادوكتور لونگوس (Adductorlongus( مبدأ آن تنه پوبيس (شرمگاه) انتها آن سطح خلفى استخوان ران عمل
آن: اداكسيون (نزديك كردن) ران در مفصل هيپ (بى نام) و به روتاسيون (چرخاندن)
داخلى كمك مىكند. (ضروريات آناتومى اسنل، جدول 26- 3)
[11] ابن سينا به ماهيچه دوم اشاره نمىكند، ماهيچه دوم از جانب
خارجى استخوان خاصره رويش مىيابد و به جانب خارجى زانو بالاتر از محل اتصال
ماهيچه اول، متصل مىگردد.
نام کتاب : ترجمه قانون در طب نویسنده : ابن سينا جلد : 1 صفحه : 477