شكل پيشين شود، و هم چنين نيز [1] دو شكل ديگر بود [2] مر متّصلات را كه بدل موضوع و محمول مقدّم‌ [3] و تالى كنى.

قياسهاء [4] استثنائى از متصلات‌

قياسهاء استثنائى‌ [5] از متّصلات از متّصلى‌ [6] آيد- و استثنائى، چنان كه گوئى: اگر مر فلان را [7] تب دارد رگ وى‌ [8] تيز بود، و اين متّصل است، و باز گوئى: و ليكن تب دارد فلان را، و [9] اين استثناست، از [10] اينجا نتيجه آيد كه: فلان را رگ‌ [11] تيز بود.

و اين قياسها دو گونه بود.

[1] - هر- د.

[2] - شود- د.

[3] - بى: مقدّم- د،- محمول و موضوع مقدم- ق.

[4] - از جزوى موجب صغرى و كلى سالب كبرى چنانكه گوئى: بعض صقلانى انسانست و هيچ صقلانى دكنى نيست، و بيان و [آن- ظ] بعكس صغرى است، بقياس چهارم از شكل اول برگردد و همچنين در متصلات همين دو شكل حاصل شود بشرائط مذكور هرگاه موضوع بمقدم و محمول بتالى مبدل گردد قياس- ن.

[5] - بى: استثنائى- د،- و قياسهاء استثنائى- كب،- قياس استثنائى- ن.

[6] - متصل- د.

[7] - بى: مر- ط- كب- د،- كه اگر مر فلان- ل،- اگر زيد- ن.

[8] - بى: وى- د،- رنگ وى- م- ك،- و گوئى- آ.

[9] - بى: و- ه.

[10] - بى: از- د.

[11] - رنگ- م- ك.