كه محمول شود، اندر [1] آنچه لازم آيد حد مهين خوانند. و آن‌ [2] هر دو قضيه را [3] كه اندر قياس است‌ [4] مقدمه، خوانند. و آن قضيه را كه‌ [5] لازم آيد [6] نتيجه خوانند، و آن را كه موضوع نتيجه اندر وى بود مقدمه كهين‌ [7] خوانند، و آن را كه محمول نتيجه اندر وى بود، مقدمه مهين خوانند. و گردآمدن اين دو مقدّمه‌ [8] را اقتران خوانند. و [9] صورت گردآمدن را شكل خوانند.

و اين‌ [10] صورت سه گونه بود:

يا حد ميانگين‌ [11] محمول بود- اندر يك مقدمه، و [12] موضوع اندر ديگر [13]. و اين را شكل نخستين خوانند.

[1] - در- ن.

[2] - مهين و آن- ل،- مهين خوانند و اين- م- ك- ل- د- ن.

[3] - بى: را- ن.

[4] - بى: است- م- ك.

[5] - بى: كه- آ- ن،- قضيه كه- م- ك.

[6] - آمد- د- آ.

[7] - دروست مقدمه صغرى- ن.

[8] - بى: اين- ه،- اين دو مقدار- ق.

[9] - محمول نتيجه دروست مقدمه كبرى خوانند و صورت- ن.

[10] - اين همه- ه.

[11] - ميانگى- د،- ميانى- ن.

[12] - بى: و- ه.

[13] - بود در يكى و موضوع بود در آن يكديگر- ن.