و مهملى- و محصورى متّصل- آنست- كه: هرگاه كه‌ [1] گوئى: اگر، يا: چون آفتاب برآيد روز بود، و نه گوئى كه هميشه- و هر بارى، يا گاهى، اين شرطى‌ [2] مهمل بود.

اما [3] اگر گوئى: هر بارى، موجب كلى بود.

يا گوئى: باشد [4] كه چون آفتاب برآيد ابر [5] بود، اين جزوى موجب بود.

يا گوئى: هرگز نبود- كه: چون آفتاب برآيد، شب بود [6]. اين كلى سالب بود. يا گوئى: نه هرگاه كه‌ [7] آفتاب برآيد ابر بود. اين جزوى سالب بود.

و باشد كه قضيّه متّصل‌ [8] كلى بود. و هر دو پاره‌ [9] وى جزوى بود. چنان‌

[1] - بى: كه- ل،- هر زمان كه- ن.

[2] - تا گاهى الخ- د.- يا هر گاهى الخ- ل،- بى: شرطى- ط،- در نسخه:

«م» و «ك» پس از «شرطى مهمل بود» اين جمله زائد علاوه است: «اما اگر گوئى هر بارى يا گاهى اين شرطى مهمل بود»،- اگر آفتاب برآيد يا گوئى گاهى كه آفتاب برآيد روز باشد متصل- ن.

[3] - بى: اما- آ،- و اما- د.

[4] - گوئى: گاه الخ- خ ل- كب،- گوئى گاه بود- د.

[5] - اين- آ،- مهمل باشد و هر زمان كه گوئى هر بار كه آفتاب برآيد روز باشد متصل موجب كلى باشد- ن.

[6] - بود و- د،- كلى باشد و چون گوئى هرگز نباشد كه چون آفتاب برآيد شب باشد سالب كلى باشد- ن.

[7] - بى: كه- ه- كب،- كلى باشد و چون گوئى بعض اوقات كه آفتاب برآيد ابر باشد موجب جزئى باشد- ن.

[8] - قضيه منفصل بود- آ،- باشد و چون گوئى كه نه هرگاه كه آفتاب برآيد ابر باشد سالب جزئى باشد و شايد كه قضيه متصل- ن.

[9] - بى: و- د،- هر دو بار- آ.