و آن كس را [1] كه معده‌اش‌ [2] را آفتى رسيده باشد ب. نام كنى‌ [3]؛ پس آنگاه گوئى اب است‌ [4]، همين معنى دارد [5]؛ و باشد- كه ازين دو پاره‌ [6]، يكى مفرد بود [7]، و يكى مركّب.

اگر كسى گويد: گفتار ما كه‌ [8] زيد نابيناست، يا [9] نه بخانه است‌ [10]، موجب است- يا سالب؟

گوئيم‌ [11]: موجب است، كه نابينا بجمله يكى محمول است، اگر اثبات‌ [12] كنيش قضيه موجب بود،- و [13] اگر نفى كنيش، قضيه سالب بود. پس‌ [14] چون گفتيم نابيناست، بلفظ: است، اثبات كرديم. پس‌ [15] قضيه، موجب‌

[1] - بى: را- م- ك- كب،- آن كسى- ل.

[2] - معدش- ق‌

[3] - بى: ب- ق،- رسيده با خوانى- ن.

[4] - گوئى كه الخ- ل.- گوئى آبست- آ،- گوئى الف با است- ن.

[5] - مفهوم گردد- ن.

[6] - بى: از- م- ك- ل،- ازين دو بار- ط- ازين دو باز- آ.

[7] - باشد- كب- ن.

[8] - بى: گفتار ما- ن،- كه گفتار ما كه- آ- كب،- كه گفتار ما- د.

[9] - و يا- كب.

[10] - يا نه نويسنده است يا نه- د، علاوه دارد.

[11] - گوئيم كه- ط.

[12] - ايجاب- خ ه- ط.

[13] - بى: و- ه- ط- آ.

[14] - بود و- كب.

[15] - پس گوئيم- ط- خ ه- آ.