و اندر مشورت- و خصومت، و عتاب‌ [1]، و اندر ستايش- و نكوهش، و اندر بزرگ كردن سخن- و خرد [2] كردن، و هر چه بدين ماند.

و خطابه‌ [3] را جداگانه علمى است‌ [4]، و كتابى- كه ما را اينجا [5] بكار نيايد، و دانسته‌ايم كه اگر اندر غرضهاء [6] خطابه اولى و مشهور بكار برده آيد [7] نيك بود، و [8] ليكن شرط نيست كه هرآينه چنان بايد.

و اما [9] مخيلات مقدّمات قياس‌ [10] شعرى‌اند [11]. و آن را خاصّه كتابيست و ما را اكنون بكار [12] نيست. و اگر مقدّمات راست اندر شعر [13] افتد،

[1] - عقاب- م- ك.

[2] - خورد- آ.

[3] - خطابت- د.

[4] - علتى‌ست- د،- سياست مردم و فروع شريعت- و مشورت- و خصومت- و عتاب- و ستايش- و نكوهش- و بزرگ كردن سخن- و خرد كردن و هر چه بدين ماند ظاهر گردد، و خطابت را جدا علميست- ن.

[5] - اينجا ما را- كب.

[6] - عرضهاء الخ- آ- ل- كب،- اگر در غرضهاى خطابت- ن،- كه اندر غرضهاى خطابت- د.

[7] - مشهورى الخ- د،- مشهورى بكار برند- ن.

[8] - بى: و- ن.

[9] - بايد اما- م- ك،- بود اما- ن،- بايد و الا- آ.

[10] - بى: مقدمات- كب،- مقدمات قياسى- م- ك.

[11] - بود- ن.

[12] - كنون در كار- د.

[13] - در شعر- ن،- اندر شعرى- م- ك.