و [1] سوم آنست كه: آموزندگان‌ [2] علمهاء جزوى چون: هندسه- و طبّ- و طبيعيّات‌ [3]، و هر چه بدين ماند، ايشان را اصلها بود- بتقليد، و [4] بعلمهاء ديگر درست شود، و [5] اصلهاء [6] همه علمها آخر [7] بعلم ما بعد الطبيعه‌ [8] درست شود. پس تا آنگاه دل آموزنده‌ [9] خوش نبود [10]، چون بقياس جدلى آن اصلها را بر وى‌ [11] اثبات كنى، دل وى‌ [12] خوش شود.

ع‌ه‌إ1 [13] چهارم آنست كه بقوّت قياس جدلى هم هست را [14] توان اثبات‌

[1] - بى: و- كب- ن.

[2] - آموزيدگان- د- س.

[3] - بى: و- ه،- و طبقات- ك.

[4] - بتقليد كه- ن.

[5] - بى: «اصلها بود» تا «شود و»- ل.

[6] - اصل- كب- خ ل.

[7] - بى: آخر- ل.

[8] - الطعيت (- كذا)- د.

[9] - بى: تا- ل،- تا آنگاه كه اول آموزنده- ه- ط،- پس آموزنده را دل آنگاه- كب- خ ل.

[10] - شود- ل،- خويش نبود- ق.

[11] - درست [شود] پس چون دل آموزنده بتقليد خوش نبود، و توان اصلها بجدل بر وى- ن.

[12] - وى را دل- كب- خ ل‌

[13] - بى: و- د- ن.

[14] - بى: را- ن،- راست را- د.