و ديگر آن بود كه: وهم‌ [1] خواهد كه آن چيز را بر حكم محسوسات راند [2]. و آن چيز محسوس نبود، كه پيش از محسوس بود، و اندر و هم اندر نيايد.

زيرا كه جز [3] محسوس اندر وهم خود [4] نيايد.

و چون عجب بود- كه چيز اندر وهم نيايد،- كه وهم خود اندر وهم نيايد [5]. و هر چيز كه اندر عقل اوّل است‌ [6] وهم او را خلاف نيارد؛ چنان كه شكّ نياورد اندر آن كه: كلّ مهتر بود از جزو [7]. پس چون از راه اوّليات درست شود [8] هستى چيزها كه ايشان بخلاف محسوسند، وهم مقدّمات را تسليم كند و نتيجه‌ [9] تسليم نكند. زيرا كه خلاف‌ [10] توانش وى است.

[1] - بوهم- د.

[2] - داند- ه- ط- د.

[3] - چيز- د.

[4] - بى: خود- كب.

[5] - بى: «چون عجب بود» تا «خود اندر وهم نيايد»- ق- آ- د،- و اندر وهم اندر نيايد و چون عجب بود كه چيز اندر وهم نيايد،- كه وهم خود اندر وهم نيايد؛ زيرا كه جز محسوس اندر وهم خود نيايد- كب.

[6] - اوليست- د.

[7] - بود از جزء بود- د.

[8] - نشود و- م.

[9] - بى: كند- ق- ك، م،- كند و نتيجه را- كب- د.

[10] - بخلاف- ل.