پس كسى را نرسد كه گويد- كه‌ [1]: بايد كه بدين چيز بگروى،- كه حكم وى، چون حكم ديگر چيز است؛ از آن كه‌ [2] بوى گرويده‌اى- كه اگر چنان بودى- كه حكم وى چون حكم آن‌ [3] بودى، نتوانستيمى‌ [4] شكّ كردن، چنان كه اندر آن نتوانستيم.

در تواتر بحقيقت خود يقين افكند [5]. چنان كه مر [6]. شنونده را حاجت نيايد كه اندر [7] گويندگان تأمّل كند [8].

[1] - بى: كه: د.

[2] - چيزيست كه- كب.

[3] - حكم ديگر- كب.

[4] - نتوانستمى- ك،- نتوانستى- كب- د.

[5] - فكند- د.

[6] - بى: مر- ه،- هر- د- ط.

[7] - آنست- كه عدد گواهان بآن مبلغ رسيده- كه خرد را در آن حكم شك نمايد، و هر حكم ازين احكام كه خرد در آن شك كند، هنوز متواتر نبود، پس كسى را نرسد كه با ديگرى گويد: [كه‌] بايد كه بدين مقدمه بگروى، زيرا كه اين مقدّمه از قبيل متواتر است كه تو بدان گرويده‌اى. از براى آنكه در جواب او توان گفت: كه اين مقدمه از قبيل اين مقدمات نيست- كه بدان گرويده‌ام، زيرا كه در آن مقدّمات شك نتوانيم كرد، و اگر اين مقدمه از آن قبيل بودى در آن شك نتوانستمى كرد، و تواتر خود بحقيقت يقين افكند- چنانكه شنونده را حاجت نباشد كه در- ن.

[8] - كنند- كب.