كند، و نتواند كردن كه اندر [1] وى شكّ كند [2]، و نداند- كه هرگز وقتى بود- كه وى اندر [3] آن شكّ داشت.

و [4] اگر پندارد كه بيك‌ [5] دفعت‌ [6] اندرين عالم آمد هم چنان بخرد و چيزى نشنيد، و چيزى نياموخت، الّا كه كسى‌ [7] او را معنى هر دو جزو آن مقدّمه بياموزيد [8]،- تا تصوّر كرد [9]. و باز خواست كه‌ [10] تصديق‌ [11] نكند، و شكّ كند؛ شكّ‌ [12] نتواند كردن، چنان كه مثلا:

اگر بدانستى- بحكم تصوّر، اندر آن وقت،- كه كلّ چه بود، و جزو چه بود، و بزرگتر چه بود، [13] و خردتر چه بود [14]، نتوانستى كردن‌

[1] - در- ن،- در دو نسخه: «م» و «ك» جمله «و نتواند كردن كه اندر وى شك كند» مكرر است.

[2] - كنند- د.

[3] - بى: بود كه- م- ك،- بود كه در- ن،- وقتى بود كه وى اندر آن شك كند و نداند هرگز وقتى بود كه وى اندر آن شك داشت- خ ل.

[4] - بى: و- م- ك- ل.

[5] - بيكى- ه.

[6] - در- ن.

[7] - بى: كه- ه- ط،- و الا كسى- د.

[8] - بياموزند- د،- بياموزاند- ل.

[9] - كردد- د.

[10] - خواست تا- د.

[11] - تصديق تو- ق.

[12] - بى: شك- كب،- و شك- ه.

[13] - بوده- كب،- بى: و خوردتر چه بود- م- ك.

[14] - بوده- كب،- بى: و خوردتر چه بود- م- ك.