حس مشترك، و قوت مصوره، و قوت تخيل- و فكر، و قوت‌ [1] و هم، و قوت ياذ داشت،.- كه حافظه- و ذاكره خوانند [2].

حسّ مشترك- آنست كه: اين همه حواس بچه وى‌اند [3]، و از وى شكافند، و بوى رسانند، چنان كه گفته آمد [4].

و قوّت مصوّره- آنست كه: هر چه بحس مشترك رسد، وى بخود پذيرد، و نگاه دارد- سپس‌ [5] جدا شدن محسوس؛ چنان كه بحسّ رسيده بود،- كه شكّ نيست كه اندر حيوان چنين قوّت هست‌ [6].

و قوّت و هم- آنست كه: اندر محسوسات چيزهاء نامحسوس بيند، چنان كه گوسفند،- كه چون‌ [7] صورت گرگ بيند- بحسّ ظاهر [8] دشمنى ورا بيند بحسّ باطن‌ [9]، و اين حسّ باطن را و هم خوانند- و وى چون خرذ است‌ [10]- مر حيوانات را.

[1] بى: قوت- د.

[2] حافظه و ذاكر خوانند و- د،- قوت حافظه خوانند و- كب.

[3] نسخه وى‌اند- د- ط،- نجه وى آيد- آ،- بجهة وى آيد- خ آ،- بجه وى آيد- ه.

[4] گفته‌اند- ه.

[5] و سپس- د،- و سببش- ط.

[6] بى: هست- ه،- بود- آ.

[7] بى: چون- م- ك- كب.

[8] بيند بحسن ظاهرى- د- ط-،- بينند بحسن ظاهر- ه.

[9] بى: بحس باطن- د- ط.

[10] چون خور دست- آ- ه.