چون چيزى كه اندر آينه بتابد- بميانجى‌ [1] هوا، يا جسمى‌ [2] ديگر شفّاف.

و بدان سبب كه روشنا بر ديدنى‌ [3] افتد- پس صورت و را اندر چشم افكند، و آن صورت را رطوبتى كه بيخ ماند، و بدانه تذرك؛ بپذيرد، و بجاى‌ [4] بينائى سپارد، و آنجا بود ديدنى تمام،- كه هر چيزى را [5] اندر يابد آن بود كه صورت وى بخود گيرد- تا اگر آن‌ [6] چيز معدوم شود- يا غائب شود، صورت وى را همى‌بيند [7]. پس صورت چيزها [8] ببرابرى اندر چشم افتد، و بجاى‌ [9] بينائى رسد، پس جان‌ [10] او را اندر يابد.

و اگر آينه را جان بودى، چون صورتى‌ [11] اندر وى افتادى آن صورت را بديدى‌ [12].

[1] بيايد بميانجى- د،- بتابد ميانجى- آ.

[2] جسم- كب،- چشم- د.

[3] روشنائى بر ديدنى- د- ط- ل،- روشنا بريدنى- ك.

[4] مدرك الخ- ك،- تگرگ الخ- د- خ م- كب- ط- ظ،- تذرك بپذيرد و بجان- م- ه.

[5] تمام سبب آن كه هر چيز- د ظ.

[6] بى: آن- ل.

[7] وى را مى‌بيند- ل.

[8] چيزها را- ل.

[9] بجان- م- ك.

[10] حال- ط.

[11] صورت- د- ط- ل- كب،- صورت ى- ق.

[12] بى: را- ق،- صورت را بديدند- آ،- صورت را بديدندى- ه.