يا قوى بود،- كه آفتاب اندر وى فعل‌ [1] نتواند كردن- كه‌ [2] بپراكندش، پس چون گرد آيد- و يك اندر ديگر نشيند- و كثيف شود، و خاصّه كه باد گرد [3] آوردش ديگر بار [4] آب شود، و فرو جهد [5]؛ پس اگر سرماء [6] سرد اندر يابد [7] ش تا پيش از آن كه قطرهاء بزرگ شود بفسرد برف بود.

و اگر چنان بود كه گرما اندر يابد [8] ش از بيرون،- سپس گردآمدن تا [9] سرما اندرون شود،- و قوى شود ژاله شود. و ژاله بيشتر ببهار [10] بود، و تير [11] ماه.

و هر گاه كه آفتاب و [12] جز آفتاب اندر هواء تر [13] بتابد [14] چنان كه اندر آينه، و روشنى با تاريكى بخار بياميزد، اذفنداك‌ [15] پديد آيد،

[1] فعلى- د- ن- ط.

[2] بى: كه- د.

[3] ياد كرده- ن.

[4] باز- م- ك- ق.

[5] فرو چكد- خ ل- كب.

[6] سرمايه- ن.

[7] بايد- د- ط.

[8] بايد- د.

[9] بى: تا- آ،- گرداندن تا- ه،- گردآمدن يا- د.

[10] بيشتر بهار- م- ك،- بيشتر از بهار- ن،- پيشتر ببهار- د.

[11] بتير- كب.

[12] وفر- م- ك.

[13] تير- ط.

[14] نتابد- ق،- نيابد- ك.

[15] اذ قنداك- م،- اذفنداك- ك،- ارفنداك- ن،- ازفنداك- د- ط،- از فياقوس و قزح را كه- آ،- از فناقوس و فرح را كه- ه.