و چون بآنجايگاه رسد،- از هوا كه سرد بود سرماء آن جايگاه‌ [1] او را ببندد؛ زيرا [2] كه سرما مر بخار را زود ببندد.

چنان كه چون گرمابه را در باز [3] كنند- سرما از بيرون بهواى گرمابه رسد، اندر وقت هواى گرمابه چون ميغ شود.

و چيز [4] گرم زودتر بندد، و زودتر فسرد،- [5] از قبل لطيفى ورا [6] كه قوّت سرما اندر وى بيشتر تواند شدن، و ازين قبل را هر گاه كه بسرما آب گرم- و آب سرد [7] بر زمين ريزند، آب گرم زودتر بفسرد.

و هر گاه كه بخار زمين بفسرد- ابر شود، و قوّت بخار زمين بكوهها بيشتر بود، كه مثل كوه انبيق است،- كه نهلد مر بخار را كه زود [8] پراكنده شود- تا آنگاه كه قوت گيرد، آنگاه‌ [9] بجمله از كناره جدا شود، و اين را سه حكم بود.

يا اندك بود- كه: ورا [10] گرمى آفتاب كه بر وى افتد- زود متفرق كند [11]

[1] جايكه- ط- ن.

[2] ازيرا- ط.

[3] بازار- ن.

[4] بود و چيزى- ن.

[5] به بندد و زود افسرد- د- ن- ط.

[6] او را- د- ن.

[7] بى: كه- ط،- هر گاه سرما آب سرد و آب گرم- د.

[8] درد- ه.

[9] بى: آنگاه- ه،- آنگه كه كه- د.

[10] او را- م- ك- ن.

[11] گردد- ل.