يا از تيزى‌ [1] فهم افتد، كه حدس‌ [2] اندر نفس افكند، و آن از آراستگى‌ [3] نفس بود مر [4] اثر پذيرفتن را- از عقل فعّال.

يا از معلمى افتد. و حدس‌ [5] نيز دو كونه بود يكى بذير [6] و درنگ، و يكى زود.

و فريضه‌ [7] نيست كه حدس اندر [8] مسأله افتد دون مسأله. كه اگر بحقيقت گيرى‌ [9] هر مسأله‌ [10] بحدس‌ [11] اندر يافته‌اند،- كه يكى از كسى‌ [12] آموخته است، و آن پيشين‌ [13] هميشه از كسى نياموخته است- كه كسى بوده است‌ [14] كه بخود اندر يافته است.

[1] چيزى- ط- آ- ه.

[2] حدش- د.

[3] بى: از- آ،- از راستگى- د.

[4] بر- آ- ه.

[5] حدش- آ- ه.

[6] پدير- م- ك،- پذيردش- ط،- پذيروش- آ- ه.

[7] فريفته- آ- ه.

[8] اندر حدس- د،- حدش اندر- ط.

[9] كبرى- د.

[10] بى: «افتد» تا «هر مسأله»- ق.

[11] بحدث اندر يافته آمد- د،- بحدش اندر يافتن آيد- ط.

[12] از يكى الخ- ه.

[13] و اين پيشين- د،- و اين بيشتر- ج.

[14] گسى بود- د.