داشتى، و ندانستى پليدى- و زيان آن‌ [1] اثرها كه ورا خود سعادت خويش فراموش بودى، چون تن بشود و آن‌ [2] اثرها بماند [3] آنگاه نفس درد مجاورت‌ [4] آن اثرها داند؛ چنان كه بجائى ديگر اين مثل را زده‌ايم. و ليكن اين حالها غريب‌اند، و چون فعلها نبود اثر عادت بشود.

پس اين الم كه از كردار بود جاودانه نبود، و [5] آن كه از نقصان بود- جاودانه بود، و شريعت حق هم چنين گفته است. و چون پديد آمدن تن واجب كند پديد آمدن‌ [6] جان: نشايد كه‌ [7] جان از تن بتن شود، و [8] الّا دو جان بود مر يك تن را.

سبب خواب‌ [9]

و بايد كه اينجا حقيقت حال خواب بگوئيم:

سبب خواب بازگشتن‌ [10] جوهر روح‌ [11] جسمانى است- از ظاهر-

[1] بى: آن- آ- ه،- معقول دانستى و ندانستى پليدى و زيان آن- د.

[2] بى: «اثرها كه» تا «بشود و آن»- ه.

[3] نماند- ط.

[4] در و محادرت- آ،- در محاورت- د- ه.

[5] بى: و- كب،- نبود اثر و- ك- آ- ه- ط- م.

[6] بى: تن واجب كند پديد آمدن- ط- آ- ه.

[7] نشايد و- د.

[8] بى: و- كب.

[9] بى: سبب خواب- ط- آ- ه.

[10] برگشتن- آ- ه،- بار كشتن- د.

[11] روح جوهر روحانى- د.