حال‌ [1] نفس مردمى‌

پس چون مزاج معتدل‌تر [2] بود- مر جان مردمى را [3] پذيرا شود، و جان مردمى گوهرى است- كه او را نيز دو قوّتست.

يكى قوّت مر كنائى را [4]، و يكى قوت اندر [5] يافت را، هر چند كه:

اندر يافت دو [6] كونه است: يكى اندر يافت نظرى، و يكى اندر يافت عملى؛ اندر يافت نظرى- چنان كه: دانى كه خداى‌ [7] يكى است.

و اندر يافت عملى- چنان كه: دانى كه ستم نبايد كردن، زيرا كه يكى اندر يافت را آميزش نيست بكردار، و ديگر اندر يافت سبب‌ [8] كردارست.

و اندر يافت عملى كلى بود، چنان كه گفتيم. و جزوى بود چنان كه گوئى:

اين مرد را نبايد زدن. جزوى مر قوّت كنائى را [9] بود، و كلى مر قوت اندر يافت را.

و قوت كنائيى‌ [10] مردم هم بآرزوى مردمى بود، و آرزوى مردمى بنيكى و

[1] پيدا كردن حال- آ- د- ط.

[2] معتدل تيز- د- ه.

[3] مردمى راو- د.

[4] يكى مر كناهى را- د،- يكى قوت مر كنارى را- ق. يكى مر كنائى را- ط.

[5] قوت مر- د- كب- ط.

[6] به دو- م- ك،- بى: هر چند كه اندر يافت دو- كب.

[7] خداى عز و جل- ل.

[8] اندر سبب- ه،- اندر يافت بسبب- م- ك- آ- ق.

[9] بى: را- ط،- گياهى را- د.

[10] بى: را- ط،- گياهى را- د.