و مصوره- آن كارر است- تا [1] صورت چيز نگاه دارد- تا [2] نيكى و بدى، ديگر بار نبايد آزمود، پس‌ [3] هم آلت است.

و قوت متخيله- خود [4] دانستى كه چراست‌ [5].

و قوت و هم- آن كار راست تا [6] معنى نا [7] ديدنى را ببيند، تا از بد [8] گريخته آيد، و نيك را جسته، پس هم آلتست.

و قوت حافظه- از قبل ياد داشتن است تا ديگر بار ببيند [9] پس مر حيوان را [10] اصلى است كه اين همه آلتهاى وى‌اند.

و آن اصل تن نيست- كه هر پاره از تن نيز [11] آلتست- و مر كارى راست؛ پس آن اصل جان حيوانى است، [12] آن قوّتهاء وى‌اند تا وى بماند، و بوى‌ [13] زندگى بود.

[1] يا- د- ط.

[2] يا- د- ط.

[6] يا- د- ط.

[7] يا- د- ط.

[3] ديگر بار الخ- ه،- ديگر بار بيابد الخ- م،- ديگر باز نيايد الخ- آ،- ديگر بار نيايد آز خود پس- د- ط.

[4] بى: خود- ط.

[5] كه چونست- كب.

[8] بيند يا از بدبد- د- ط.

[9] ديگر بار بيند- د- ط- كب،- ديگر بار به بينند- آ- ه- م- ك،- ديگر بار بينند- ل.

[10] حيوانات را- ل،- حيوانى را- ه.

[11] ازين سير- د.

[12] حيوانست- ك.

[13] برى- ك.