مى‌زيسته و از حمايتشان برخوردار بوده؛ و هم در ايران بنشر- و افاضه دانش بفرزندان ميهن خود- مانند بهمنيار آذربايجانى- و ابو عبيد جوزجانى- و عمر خيام- و ابن ابى صادق نيشابورى مشغول بوده- تا زندگانى خويش را بپايان رسانيده.- و در همين كشور در شهر همدان بخاك سپرده شده،- و ظاهرا در همه عمر از مرز كشور ايران بيرون نرفته است.

و از قرائن بدست مى‌آيد كه شيخ جز تازى و پارسى، بزبانى ديگر آشنا نبوده است.

با وجود اينكه ابن سينا هم مانند دانشمندان ايرانى- معاصر خويش، بيشتر بزبان تازى تأليف كرده است، مع الوصف خواهش هم‌ميهنان پارسى زبان خود را پذيرفته، و آنان را نيز از معلومات خويش بهره‌مند ساخته، و كتب و رسائلى چند بزبان پارسى پرداخته است- كه اهمّ آنها دانشنامه علائى است دانشنامه علائى با حذف بخش علوم رياضى يك بار در هند چاپى مغلوط شده بود- كه اكنون ناياب است، و بار ديگر قسمتى از آن در طهران بچاپ رسيده بود- كه ناقص است.

اما ساير تأليفات فارسى شيخ- اغلب چاپ نشده، و نسخ خطّى آنها هم كم است.

فلهذا: بر انجمن آثار ملّى- كه همّت گماشته بودند بالاستحقاق جشن هزاره ابن سينا را بپا كنند، لازم مى‌نمود- كه نخست آثار فارسى وى را با دقت كامل، تصحيح- و چاپ- و نشر كنند،- تا هموطنان شيخ كه فارسى زبان و از دريافتن كتابهاى عربى بى‌نصيب‌اند- نيز از خوان دانش وى نصيبى ببرند، و مقام ارجمند او را بهتر بشناسند،- تا از صميم دل در جشن‌