ترجمه‌

«اى برادران حقيقت، بيرون آييد [1] از پوست، چنانكه مار از پوست بيرون آيد [2]. و نرم رويد، چنانكه كرمان نرم روند. و همچون كژدم باشيد [3]، كه نيش او ظاهر بود بر سر، دنبال او بود كه شيطان نفريبد و وسوسه نكند آدمى را، الّا از پس او»

شرح‌

ببايد دانستن كه مار پوست بيفكند و در ابتداء ربيع آغاز كند، پوست افكندن‌ [4]، تا آن وقت كه هوا معتدل شود و همچنين در خريف و آغاز پوست افكندن ز گرداگرد [5] چشم كند، و در آن حالت‌ [6] كه آغاز كند نابينا شود، چه آن پوست، چشم او را بپوشد و به اندك مايه روزگار، آن پوست بيفكند، و روشنى چشم او، بعد از آن زيادت‌ [7] شود.

و ببايد دانستن كه قالب آدمى، به اعتبار نفس آدمى، چون پوست مارست‌ [8]، با شخص مار. و هر چند [9] نفس ناطقه به نزديك حكماء، داخل بدن و متحيّز و حال نيست. و لكن يك قوّت او در اين بدن متصرّف است‌ [10] و اين بدن، او را چون ولايتى است، و اين حقيقت بدن، به جز حقيقت نفس است. و به مفارقت نفس، مر اين بدن را، و جدا شدن بدن، هيچ خلل با نفس نگردد. چنانكه‌ [11] به پوست افكندن مار، هيچ خلل با نفس مار نگردد و الّا در آن وقت‌ [12] كه نفس مفارقت بدن كند به همه حال، چون آشفته و ملتفتى باشد به حكم‌ [13] علاقه كه ميان نفس و بدن بوده باشد و انبياء و اولياء را عليهم السّلام، مفارقت اين جهانى به آسانى و رغبت تمام بود و خواهند كه چون‌

[1] - آيند.

[2] - اصل برون مى‌آيد.

[3] - باشد.

[4] - افكندن آن.

[5] - دون چشم.

[6] - حال.

[7] - زياده.

[8] - است.

[9] - مار هر چند.

[10] - اصل متفرّق است.

[11] - پوست.

[12] - در آن وقت كه پوست مى‌افكندند چشم او پوشيده شود و در آن وقت كه.

[13] - علائق.