مى‌زد.اكثريت سكنهء عربستان را قبايل بت‌پرست تشكيل مى‌داد.
براى هر قبيله‌اى معبودى بود كه آن را مى‌پرستيدند و آنها را شفيع و وسيلهء تقرب به درگاه الهى مى‌دانستند،تقسيم مال به وسيله تيرها[1]در ميان آنان رواج كامل داشت و آن را يكى از مفاخر خود مى‌شمردند و به آن افتخار مى‌نمودند،[2]ازدواج با همسران پدر،رسم ديرينهء آنها بود(1)- و يكى از عادات زشت و قبيح آنها اين بود كه با كمال بيرحمى دختران خود را زنده به گور مى‌كردند.[3]
اينها نمونه‌هايى از عادات زشت عرب عصر جاهليّت بود،ولى هنگامى كه نور محمد صلى اللّه عليه و آله و سلم در شبه جزيره درخشيد،و آفتاب اسلام از افق مكه طلوع كرد،ارواح و عقول آنها با نور معارف اسلام،روشن گرديد و با فضائل اخلاقى آراسته شدند.
بت‌پرستى جاى خود را به توحيد و خداشناسى داده،جهل و نادانى به علم و دانش تبديل گشت.ارزش‌هاى انسانى و الفت و برادرى جايگزين رذائل و عداوت و دو دستگى شد.و در پرتو آيين اسلام،به صورت ملت متحدى درآمدند،و شعاع قدرت آنها بر جهان گسترش يافت و پرچم اسلام را در سرتاسر جهان به اهتزاز درآوردند.