نام کتاب : مرزهاى اعجاز (فارسي) نویسنده : خوئی، سيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 47
مىآوردند،اعلام
كرده و آن را به ملت عرب اعلام مىكردند،و دشمنان اسلام آن را همانند
سرودى،در همهء محفلها و مجلسها با صداى رسا مىخواندند،و در هر مناسبتى
آن را تكرار مىكردند و نسل به نسل به يكديگر تلقين مىنمودند و بسان مدعى
كه در حفظ گواه خود مىكوشد،در حراست و بقاى آن كوشش مىكردند.زيرا اين
آيات بيش از تاريخ و اشعار دوران جاهلى كه كتابهاى تاريخ و جوامع ادبى را
پر كرده است،مورد علاقهء آنان بود،و به محافل و انجمنهاى ادبى آنها،نشاط
خاصى مىبخشيد،ولى ما از چنين معارضه،كوچكترين اثرى نمىبينيم و
نمىشنويم.
گذشته از اين،قرآن نه تنها عرب عصر رسالت را به معارضه با خود دعوت نموده
است بلكه،تمام بشر،و بالاتر،همهء انس و جن را مورد خطاب قرار داده و همگى
را به مبارزه طلبيده و دعوت خود را به گروهى معييّنى محصور نساخته است و با
يك نداى جهانى،پيامى به شرح زير فرستاده است:
(1)- { قُلْ لئِنِ اِجْتمعتِ
الْإِنْسُ و الْجِنُّ على أنْ يأْتُوا بِمِثْلِ هذا
الْقُرْآنِ لا يأْتُون بِمِثْلِهِ و لوْ كان بعْضُهُمْ لِبعْضٍ
ظهِيراً } .[1]
«اگر انس و جن گرد آيند كه مانند قرآن بياورند هرگز اين كار را نمىتوانند انجام دهند هر چند يكديگر را كمك كنند».