يك چنين دليل،نمى‌تواند از نوع كارهاى عادى و معمولى باشد كه ديگران نيز بتوانند مانند آن را بياورند،در اين صورت ناچار راه اثبات ادعا،منحصر به انجام كارى مى‌شود كه از حدود قوانين طبيعى بيرون بوده و ديگران را ياراى معارضه و مقابله با آن نباشد.غ
اعجاز،گواه بر صدق گفتار مدعى است‌
(1)-ممكن است سؤال شود چگونه معجزه و خرق عادت و كار مافوق قوانين طبيعى گواه،بر صدق گفتار مدعى مى‌شود؟
پاسخ اين سؤال روشن است:زيرا انجام عملى بر خلاف قوانين طبيعى بدون عنايت و اذن پروردگار جهان،امكان‌پذير نيست، پس ناچار،خداوند اين قدرت و توانايى را در اختيار او گذارده است.
اگر آورنده در ادعاى خويش دروغگو باشد،توانا ساختن يك فرد دروغگو بر چنين كارى،موجب گمراه ساختن مردم و ترويج باطل مى‌گردد،و چنين كارى بر خداوند محال است پس هر گاه معجزه‌اى را در دست مدعى ديديم بايد آن را گواه بر راستگويى وى،و كاشف از رضايت خدا نسبت به ادعاى او بدانيم.
بيان مزبور يك قانون كلى است كه عقلا از آن استفاده مى‌نمايند و بوسيلهء آن حق و باطل را از هم تميز مى‌دهند.
مثلا هر گاه كسى از جانب رييس مملكتى در امور مربوط به ملت،ادعاى نمايندگى كند بدون ترديد بايد براى مدعاى خود دليل و