ابو لهب عموى پيامبر را به خاطر كفر و عناد،از حوزهء خويشاوندى طرد نمود.
(1)-صفحات زندگانى پيامبر اسلام بر اين مطلب شاهد گويايى است او در دوران زندگى پر افتخار خود هرگز با حسب و نسب و ساير امورى كه در آن عصر به آن افتخار و مباهات مى‌شد،افتخار نكرد،بلكه او به جاى ترويج از موهوم پرستى،مردم را به توحيد و خداشناسى و اعتقاد به سراى ديگر و اتحاد و اتفاق دعوت نمود،و در پرتو آن توانست بر قلوب ملتى كه كارش افتخار به خاندان و قبيله بود،و دلهايى مملو از عداوت و نفاق داشتند،حكومت كند و آن چنان احساسات آنها را كنترل نمايد كه باد كبر و نخوت را از دماغ آنها خارج سازد،و درخت اخوت را در اجتماع آنان آن چنان پرورش دهد و بارور سازد كه رئيس ثروتمند قبيله‌اى،حاضر شود دختر خود را به مسلمانان تهيدستى كه انتساب به قبيله معروفى نداشت بدهد.[1]

_______________________________

[1].نمونه آن ازدواج جويبر با دختر زياد بن لبيد است كه از ثروتمندان و اشراف مدينه بود،او به دستور رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم دختر خود«ذلفا»را در عقد جوان سياهى كه از نظر قيافه و نسب و ثروت چندان تعريفى نداشت،درآورد،ثقة الإسلام كلينى در كافى،ج 5 باب 21،ص 339-343،حديث 1،داستان او را به طور مشروح نقل كرده است.