تورات كنونى به قدرى در ماديات غوطه‌ور شده و آن را وجههء نظر خود قرار داده كه وقتى مى‌خواهد مردم را به اطاعت خدا و پيروى از دستورات الهى تشويق كند،اثر وضعى اطاعت و فرمانبردارى را ثروتمندى و تسلط بر مردم معرفى مى‌كند و اثر وضعى معصيت و گناه را مرگ و از دست دادن مال و قدرت مى‌داند.
(1)-همچنين قرآن بر خلاف انجيل،بشر را تنها از ديدگاه معنويات مورد مطالعه قرار نداده است و از تنظيم امور زندگى او در اين جهان غفلت نورزيده است،از اين نظر تشريع قرآن يگانه شريعت كاملى است كه در تعاليم خود،مصلحت دنيوى و اخروى بشر را در نظر گرفته است و براى نمونه برخى از تعاليم آن را كه ناظر به هر دو جنبهء (مادى و معنوى)است در اينجا مى‌آوريم:غ
دعوت به سراى ديگر
12.هر كس از خدا و پيامبر او پيروى كند،او را وارد بهشت

قگاهى در اين كتاب صريح‌تر به زندگى مجدد پس از مرگ تصريح كرده و مى‌گويد:
«خداوند مى‌ميراند و زنده مى‌كند،به قبر فرود مى‌آورد و برمى‌خيزاند»(كتاب اول سموئيل،آيه 7 از باب 2).
باز در اين كتب تصريحات و اشاراتى وجود دارد و براى اطلاع بيشتر به زبور داود آيه 7 از مزمور 11 و آيه‌هاى 8-11 از مزمور 16 و كتاب اشعيا باب 26 آيه 19 و كتاب دانيال باب 12 آيه 3-4 و...مراجعه شود(مترجم).